Van op de Veldkapellestraat in Boelare loopt een schuine dreef tussen de landbouwpercelen naar het noordwesten. De Bootsdreef is aangelegd met kasseien en boordstenen maar gaat na ongeveer een derde van de weg over in een half verharding met grind. Langs weerszijden is de dreef beplant met een rij geschrankte opgaande populieren. De kaarsrechte dreef biedt open zichten op de omliggende akker- en weilandpercelen en de overige dreven en komt uit bij de Hoofdsloot. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Kabinetskaart van de Ferraris. Tijdens deze ontginningsperiode in de 19de eeuw werd een netwerk van loodrechte dreven aangelegd om de nieuw ingerichte akkers en weilanden te ontsluiten zoals te zien is op de latere historische kaarten. Vanaf 1863 werden in opdracht van het provinciebestuur in het Beverhoutsveld talrijke dreven en paden aangelegd met beplantingen langs de hoofddreven. Er werd ook een grachtennetwerk gegraven voor een betere ontwatering van het gebied. Deze systematische percelering met de inbreng van lineaire beplantingen langs dreven, paden en grote perceelsblokken heeft geleid tot een meer gesloten landschapsbeeld, in tegenstelling tot het eertijds volledig open meersengebied.