Tegenover een grote boerderij aan de Beverhoutstraat vlakbij de Beverhoutsveldkapel leidt een loodrechte dreef naar het Beverhoutsveld. De Peendreef is een onverharde dreef die langs weerszijden beplant is met een rij opgaande eiken. De dreef kruist drie overige dreven en na de kruising met de Bootsdreef verandert de dreefbeplanting in rijen opgaande populieren met jonge inboeten van eik. De dreef is hier half verhard met grind en eindigt bij de Groenstraatbeek die afgeleid werd in functie van de watertoevoer voor de grachten bij de Praathoeve. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Kabinetskaart van de Ferraris. Tijdens deze ontginningsperiode in de 19de eeuw werd een netwerk van loodrechte dreven aangelegd om de nieuw ingerichte akkers en weilanden te ontsluiten zoals te zien is op de latere historische kaarten. Vanaf 1863 werden in opdracht van het provinciebestuur in het Beverhoutsveld talrijke dreven en paden aangelegd met beplantingen langs de hoofddreven. Er werd ook een grachtennetwerk gegraven voor een betere ontwatering van het gebied. Deze systematische percelering met de inbreng van lineaire beplantingen langs dreven, paden en grote perceelsblokken heeft geleid tot een meer gesloten landschapsbeeld, in tegenstelling tot het eertijds volledig open meersengebied.