Parallel met de Bootsdreef loopt een tweede kaarsrechte dreef van op de Veldkapellestraat naar het noordwesten. Het betreft een onverharde grassige dreef die tussen percelen akker- en weiland leidt tot aan de samenkomst van de Hoofdsloot met de Groenstraatbeek. De dreef is langs weerszijden beplant met een rij opgaande populieren met zeer veel inboeting van eik. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Kabinetskaart van de Ferraris. Tijdens deze ontginningsperiode in de 19de eeuw werd een netwerk van loodrechte dreven aangelegd om de nieuw ingerichte akkers en weilanden te ontsluiten zoals te zien is op de latere historische kaarten. Vanaf 1863 werden in opdracht van het provinciebestuur in het Beverhoutsveld talrijke dreven en paden aangelegd met beplantingen langs de hoofddreven. Er werd ook een grachtennetwerk gegraven voor een betere ontwatering van het gebied. Deze systematische percelering met de inbreng van lineaire beplantingen langs dreven, paden en grote perceelsblokken heeft geleid tot een meer gesloten landschapsbeeld, in tegenstelling tot het eertijds volledig open meersengebied.