Van op de Beverhoutstraat leidt recht tegenover de oprit naar de Hommelbroekhoeve een smalle dreef naar het Beverhoutsveld. Deze kaarsrechte dreef is half verhard en langs weerszijden beplant met een rij opgaande populieren. De dreef kruist de Groot Heetdreef waarna de wegbeplanting niet meer uit populier bestaat maar uit jonge opgaande eiken. Van op de dreef zijn er open zichten op de omliggende akker- en weilandpercelen. De dreef komt uit bij de samenkomst van de Hoofdsloot en de Groenstraatbeek. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Ferrariskaart. Tijdens deze ontginningsperiode in de 19de eeuw werd een netwerk van loodrechte dreven aangelegd om de nieuw ingerichte akkers en weilanden te ontsluiten zoals te zien is op de latere historische kaarten. Vanaf 1863 werden in opdracht van het provinciebestuur in het Beverhoutsveld talrijke dreven en paden aangelegd met beplantingen langs de hoofddreven. Er werd ook een grachtennetwerk gegraven voor een betere ontwatering van het gebied. Deze systematische percelering met de inbreng van lineaire beplantingen langs dreven, paden en grote perceelsblokken heeft geleid tot een meer gesloten landschapsbeeld, in tegenstelling tot het eertijds volledig open meersengebied. De dreef loopt parallel met de Peendreef en getuigt duidelijk van een systematische aanleg.