Burgerhuis in second-empirestijl, volgens de bouwaanvraag uit 1865 voor eigen rekening gebouwd door de aannemer Pierre Desonais, echtgenoot van Isabella Josephina Vael. Aanvankelijk plande deze een pand met slechts één verdieping, maar diende hetzelfde jaar nog een tweede bouwaanvraag in voor de tweede verdieping. Het bouwproject omvatte een langgerekte achterbouw met atelier, opslagplaats en hangar over de volledige diepte van het perceel. Het pand maakt deel uit van een homogene rij burgerhuizen in Louis-Philippe- en second-empirestijl uit de jaren 1860 (nummers 47 tot 61).

Een latere eigenaar, de kunstschilder Jan Anthony (Antwerpen, 1854-Antwerpen, 1930) liet in 1898 door de architect François De Vooght de oorspronkelijke achterbouw vervangen door een nieuwe met keuken en veranda. Verder werd achteraan op het perceel een nog bestaand kunstenaarsatelier opgetrokken. Anthony, leerling van Louis Hendrix, staat bekend voor historiestukken in de stijl van Henri Leys, voor de neogotische muurschilderingen van de Basiliek van het Heilig Hart te Berchem, en altaarstukken in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en de Sint-Gummaruskerk te Lier.

Met een gevelbreedte van vier traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen, oorspronkelijk onder een zadeldak, tijdens het interbellum vervangen door de huidige pseudo-mansarde. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst, legt de compositie de klemtoon op het brede zijrisaliet, dat wordt gemarkeerd door de rechthoekige koetspoort met geprofileerde dagkanten. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters, op de begane grond in vlakke omlijsting, op de bovenverdiepingen in geriemde omlijsting met sluitsteen en onderdorpel. Het decor van palmetten en rozetten is typisch voor second-empirestijl. Van het klassieke hoofdgestel is enkel de gekorniste houten kroonlijst met tandlijst bewaard, oorspronkelijk op uitgelengde consoles. Bewaarde houten koetspoort, benedenvensters, gietijzeren voetschraper en sierlijke parapetten.

Volgens de oorspronkelijke bouwplannen is de plattegrond georganiseerd rond de centraal ingeplante traphal die aansluit op de vestibule. Deze wordt in L-vorm omringd door het salon annex 'cabinet' en de eetkamer annex keuken. Deze laatste maakte in 1898 plaats voor de ruime veranda, en de flankerende nieuwe achterbouw met keuken achter de traphal.

Het kunstenaarsatelier atelier vormt een afgeschuind paviljoen van één bouwlaag, dat tegen de tuinmuren aanleunt.