De verlaten silexgroeven komen op verschillende plaatsen op de bovenste helft van de helling van de Nuropperberg en de Teuvenerberg voor. De groeven liggen voornamelijk in de omgeving van wegen. Ze zijn overgroeid met bosvegetatie, maar zijn wel in het reliëf herkenbaar als ontginningsplek. Silex werd gebruikt in de woning- en wegenbouw.

De Formatie van Gulpen werd tijdens het Mesozoïcum afgedekt door de Formatie van Maastricht. Deze afzetting is door erosie en verwering volledig verdwenen op de vuursteenknollen na. De silexafzettingen omgeven met roodbruine tot okerkleurig verweringsklei bevindt zich in dikke pakketten van 10-15m dik op de heuveltoppen of in de bovenste helft van de hellingen. Silexgroeven komen voor bij het Hoogbos, in het Broekbos en in Schophemerheide.

De groeven aan de Gieveldstraat zijn vanaf de topokaart van 1904 gekarteerd. De groeve aan de Kasteelstraat, ten oosten van de abdij van Sinnich, staat op de topokaart van 1873 ingetekend.

Verschillende woningen in Voeren van voor de Eerste Wereldoorlog zijn gebouwd met silex. Deze grondstof werd in lokale groeven ontgonnen. De silex is een restant van de geërodeerde krijtlagen van de Formatie van Maastricht dat in aan de oppervlakte bleef liggen. Vooral in het centrum van Voeren (Schophem, Sint-Martens-Voeren en Sint-Pieters-Voeren) werd silex gebruikt als bouwmateriaal. De grove, onregelmatige knollen zijn echter niet gemakkelijk te verwerken en werden vooral in grote vlakken van achter- en zijgevels toegepast, zoals bij hoeve Gieveld ten oosten van Nuropperberg.