Burgerhuis in neoclassicistische stijl, in 1906 opgetrokken voor brouwer Louis Corneel Van Schevensteen-Van Roie. Een oprichtingsplan is niet teruggevonden, waardoor de ontwerper niet bekend is.

Aan de Bredabaan vormt het tot winkelwoonhuis omgevormde burgerhuis één van de zeldzame, nog gaaf bewaarde vroeg-20ste-eeuwse panden in een neoclassicistische stijl, waarvan ook de oorspronkelijke interieurelementen deels bewaard zijn.

Met een gevelbreedte van vier traveeën omvat de rijwoning twee bouwlagen onder een met leien gedekt gemansardeerd zadeldak, waarvan de nok evenwijdig aan de straat georiënteerd is. Rustend op een blauwe hardstenen plint met kwarthol profiel, op de muurdammen verhoogd en afgewerkt met een waterlijst, heeft de lijstgevel een parement in witte natuursteen en/of simili. Blauwe hardsteen is behoudens voor de plint ook toegepast in de (restanten van de) dorpels, de cordonlijst en het balkon. Horizontaal geleed door schijnvoegen in de pui, een cordonlijst, een doorlopende dorpellijst, en in de fries een geprofileerde sierlijst, kenmerkt de lijstgevel zich door een opstand van regelmatige gevelopeningen. In de pui zijn de licht verdiepte, in verschillende fasen verlaagde vensteropeningen rechthoekig, de openingen op de verdieping daarentegen zijn bekroond met een segmentbogige geprofileerde kroonlijst. De toegang, oorspronkelijk met blauwe hardstenen treden, heeft nog de eenvoudige blauwe hardstenen omlijsting uit 1906. De vensteropeningen zijn in functie van de verschillende commerciële herbestemmingen verlaagd tot deuropeningen. In de verhoogde delen van de plint, zijn nog restanten van de oorspronkelijke vensterdorpels aanwezig. Op de verdieping is de toegangstravee gemarkeerd door een balkon met fraaie metalen balustrade, versierd met leliemotieven, rankwerk en cirkels. Het blauwe hardstenen balkon op de eerste verdieping met subtiel gehouwen waterspuwers, is gedragen door witte natuurstenen gecanneleerde voluutconsoles. De gevel is beëindigd met een kroonlijst op klossen en met een tandlijst. De dorpels zijn ingewerkt in een doorlopende waterlijst, en zijn gedragen door voluutconsoles. De pseudomansarde is geopend met twee centrale standvensters, bekroond met een driehoekig fronton en met gecanneleerde stijlen, geflankeerd door twee kleine rondboogvormige zoldervensters.

Het oorspronkelijke schrijnwerk bleef enkel bewaard in de bovenlichten van de begane grond, die voorzien zijn van een kleine roedeverdeling, en in de vensters op de eerste en zolderverdieping waar het houten en blauw geschilderde vensterschrijnwerk wellicht origineel is.

Uit het verbouwingsplan van 1986 kan de oorspronkelijke plattegrond gedeeltelijk worden afgeleid. Het gaat om een typische dubbelhuisplattegrond, gebaseerd op de 19de-eeuwse indeling van het herenhuis, met een centrale gang die uitgeeft op een open, rechts van de gang gesitueerde trapzaal naar de verdiepingen, aan de straat voorafgegaan door een ontvangstkamer. Links van de gang waren de verschillende salons gesitueerd. In 1986 zijn de ontvangstkamer en het aan de straatkant gelegen gedeelte van het salon gesloopt in functie van de inrichting van een galerij en platform, zijn sanitaire ruimtes ingebracht en is een nieuwe achterbouw toegevoegd. Daarbij zijn de oorspronkelijke vroeg-20ste-eeuwse interieurelementen van de salons bewaard gebleven, waaronder de plafonds en de rijke marmeren schouwmantels met garnituur. De achteraan gesitueerde pilasters zijn een eigentijdse, historiserende toevoeging.