Modernistische burgerwoning met voortuin, gebouwd in opdracht van Jan Meyer, wonende op de Bredabaan 588, naar een ontwerp van de architect Jules De Munter uit 1936. De woning maakt deel uit van een vrij homogene rij interbellumpanden die ondanks hun afwisselende stijlen toch een ensemble vormen op de Bredabaan.

De gronden tussen de Dokter Maurice Timmermanslaan en de Rustoordstraat waarop deze rij woningen in de jaren 1930 gebouwd werden, werden in 1932 verkaveld, waarna ze in een korte tijdsspanne allemaal werden bebouwd. Het bouwblok was in het begin van de 20ste eeuw nog in handen van Amedie Pieter Marie de Caters – de Bosschaert, wonende in Berchem op de Kardinaal Mercierlei 14. Omstreeks 1928 kwamen de gronden in handen van Jan Adriaan Van Dyck – De Mann, die ze in 1932 in kavels liet verdelen en als bouwgrond verkocht.

Van de lokale Merksemse architect en landmeter Jules De Munter, die gevestigd was aan de overzijde van de Frans de l’Arbrelaan, zijn enkele uitbreidingswerken aan publieke gebouwen bekend zoals de toegangsvleugel van de Sint-Lutgardisschool in art deco (1931) en de meer functioneel vormgegeven vleugel van het Hospitaal Sint-Bartholomeus. In Antwerpen was hij met zekerheid actief tussen 1929 en 1955. Over de privéwoningen en appartementsgebouwen die hij realiseerde, is weinig bekend. Het ontwerp voor deze eengezinswoning toont aan dat hij daarbij even goed de modernistische vormentaal hanteerde.

De voortuin met toegangspad in uitgewassen betontegels is omsloten met het oorspronkelijke metalen hekwerk op een met gefrijnde blauwe hardsteen beklede basis. Drie bouwlagen hoog en twee traveeën breed onder een plat dak, heeft de lijstgevel boven de met witte natuursteen beklede pui een parement uit platte bruine baksteen met Dudokvoeg, gemetseld in halfsteens verband. Witte natuursteen is daarnaast aangewend voor de dorpels, de vensteromlijstingen en de gegolfde muurdammen op de tweede verdieping.

De gevel kent een asymmetrische compositie van een smalle toegangstravee met boven de toegang een breed bovenlicht en op de verdieping een patrijspoortvenster, en een brede venstertravee die benadrukt is met een vooruitspringende rechthoekige erker op de begane grond, en een bekronende pseudo-erker. Op de tweede verdieping zijn beide traveeën bekroond met een rechthoekige vensteropening, opgevat als een doorlopend bandraam onder gestrekte rollaag, tussen de traveeën en aan weerszijden onderbroken door witte natuurstenen posten. De betonnen kroonlijst is bekleed met kunststof.

De oorspronkelijke beglaasde metalen toegangsdeur met deurgreep en bovenlicht is gaaf bewaard, maar het vensterschrijnwerk is vervangen.

Het bouwplan toont een plattegrond die nog geïnspireerd is op de klassieke, sedert de 19de eeuw in burgerhuizen toegepaste enkelhuisindeling. Op de begane grond is de inkomhal met trap geflankeerd door een salon, een bureel en een eetkamer in enfilade, achter de inkomhal geflankeerd door een smalle gang naar de in de versmalde achterbouw gesitueerde keuken. Op de verdiepingen is de trap op het middenplan gesitueerd, met aan straatzijde een kamer en badkamer, en achteraan een tweede slaapkamer. In de achterbouw zijn een wc en kamer gehuisvest. Op de tweede verdieping zijn aan weerszijden van de centrale traphal telkens twee kamers georganiseerd. Oorspronkelijk liep het diepe perceel tot aan de Van Heybeeckstraat, waar een garage met op de verdieping een wooneenheid voorzien was. De oorspronkelijke interieurelementen waaronder de cementtegel- en parketvloeren, de trap met buisleuning en de plafonds zijn gaaf bewaard.