Burgerhuis in cottagestijl met neogotische inslag, in 1929 als eigen woning opgetrokken voor de in Merksem gevestigde bediende Pauli Marie Jozef Frans Adolf Lambotte. Het oorspronkelijke oprichtingsplan is niet bewaard, waardoor de ontwerper onbekend is. In 1967 werd de vensteropening op de begane grond omgevormd tot poort. Recent is de gevel (destructief) gereinigd, waarbij het vensterschrijnwerk vernieuwd is, de rood geschilderde houten luiken op de eerste verdieping verwijderd zijn, en het vakwerk van de bovenerker groen geschilderd is.

In de uit het interbellum daterende gevelwanden die de Minister Delbekelaan begrenzen, voornamelijk gekenmerkt door meergezinswoningen en appartementsgebouwen in een modernistische of art-decostijl, vormt het burgerhuis zowel typologisch als stilistisch een opvallende uitzondering. Het getuigt daarnaast van een late toepassing van neogotische stijlelementen.

Met een gevelbreedte van twee traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een met dakpannen gedekt zadeldak, waarvan de nok evenwijdig aan de straat georiënteerd is. De gevel is opgetrokken in platvol gevoegde rode baksteen in kruisverband, met een polychrome toepassing van witte natuursteen voor onder meer de plint, de puilijst, de negblokken, de kettingstenen, de erker, en de kruisvensters.

Horizontaal geleed door een markante puilijst, kent de gevelopstand een onregelmatig schema van gevelopeningen waarbij iedere bouwlaag een andere indeling kreeg. Boven de sterk vooruitspringende lage plint uit baksteen en witte natuursteen, heeft de begane grond een asymmetrische compositie van omlijste brede spitsboogopeningen met negblokken: rechts de toegang geflankeerd door een klein rechthoekig licht, nog beveiligd door het oorspronkelijke diefijzer met getorste spijlen, en links een later tot poort omgevormde brede vensteropening. De zware bekronende waterlijst fungeert centraal tevens als basis voor een gedrukte en ondiepe driezijdige erker, die behoudens de bakstenen borstweringen uitgevoerd is in witte natuursteen en van negblokken en kettingstenen voorzien is, gedragen door twee opvallende consoles waartussen een acanthusblad. De erker is verdeeld in vijf regelmatige kruisvensters. De klemtoon ligt op de tweede verdieping met een op de lagergelegen erker en twee consoles rustende, licht overkragende houten erker in groen geschilderd (imitatie)vakwerk, centraal geopend door vier gelijke rechthoekige openingen gescheiden door houten getorste zuilen. De verdieping is bijkomend benadrukt met een ter hoogte van de vensterdorpels risaliterend gevelvlak met kettingstenen. Onder de consoles van dit vlak bevinden zich twee metalen sierankers, die de erkerbasis flankeren. Het geheel is bekroond met een sterk hellend dakvlak en overkragende daklijst op houten modillons.

Behoudens de rood geschilderde toegangsdeur met stijl- en regelwerk en drie met glas in lood ingevulde bovenlichten, is het schrijnwerk volledig vernieuwd.

Het oprichtingsplan is niet bewaard, maar de plattegrond is ten dele af te leiden uit het verbouwingsplan van 1967. Het toont op de begane grond een opdeling in twee traveeën, met links een ondiep inkomportaal en een hal, geflankeerd door een kamer die in 1967 omgevormd is tot garage. Op het middenplan bevindt zich een perceelbrede traphal, waarachter in de linkse travee een met de traphal verbonden vestiaire en grenzend aan de koer een kleine wc, en in de rechtse travee een keuken op vijfhoekige plattegrond met aansluitend in een smalle achterbouw het pomphuis.