Burgerhuis in neoclassicistische stijl, volgens de bouwaanvraag uit 1877 gebouwd in opdracht van de glazenmaker Henri Everaerts. Het pand maakte oorspronkelijk deel uit van een vastgoedproject dat twee volgens repeterend schema gekoppelde burgerhuizen en een aanpalend winkelhuis omvatte. Het tweelingpand (nummer 13) is verbouwd, het winkelpand (nummer 17) is gesloopt. Uit het bouwdossier vallen ontwerper nog aannemer af te leiden.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en twee en een halve bouwlaag onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op de middenas. Deze wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een balkon met consoles en gietijzeren borstwering. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige muuropeningen, de bovenvensters in geriemde omlijsting, met sluitsteen op de eerste en onderdorpel op de tweede verdieping. Een houten kroon- en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters is bewaard, evenals de smeedijzeren souterraintralies en gietijzeren parapetten.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.