Half vrijstaande eengezinswoning in naoorlogs modernisme in opdracht van L. Van der Heyden uit Antwerpen naar ontwerp van C.A.J. De Winter uit 1961. Het gebouw is een vrij gaaf en representatief voorbeeld van de naoorlogse bel-etagewoning met uitgesproken materiaalgebruik in de geest van de Expo 58. In die zin onderscheidt het ontwerp zich van de conventionele, veelal traditionalistisch gekleurde doorsnee-architectuur, die de suburbane verkavelingen in deze periode domineert.

Van Constant De Winter, wiens carrière begin jaren 1950 tot volle ontplooiing kwam, zijn in de Antwerpse districten meerdere van dergelijke bel-etage- of meergezinswoningen uit de jaren 1960 bekend. De woning Van der Heyden maakt deel uit van de homogene, overwegend naoorlogse en aaneengesloten bebouwing, kenmerkend voor de Eduard Van Steenbergenlaan en aanpalende straten tussen het Boekenbergpark en de luchthaven van Deurne. Het gaat doorgaans om drie bouwlagen hoge constructies onder plat dak, voorzien van voorhofjes.

De twee traveeën brede, half vrijstaande rijwoning was volgens de oorspronkelijke bouwplannen voorzien met een oprit in flagstones, die ruimte liet voor begroeiing en later vervangen is door een baksteenbekleding. Vermoedelijk is voor de constructie gebruik gemaakt van een skeletstructuur of tenminste vloer- en dakplaten uit gewapend beton. De lijstgevel heeft een kroonlijst in gehamerd kiezelbeton en een lage plint in blauwe hardsteen. Bepalend voor de compositie is de in het gevelvlak uitgevoerde betonnen pijler die de façade eigentijds opdeelt in een inkom- en venstertravee. De inkomtravee (links) heeft een parement uit lichtgrijze machinesteen, typisch toegepast in tegelverband en platvol grijs gevoegd. De rechter travee kreeg in de bovenbouw twee brede vensterpartijen en tussenliggende stroken, volgens de oorspronkelijke bouwplannen bekleed in kambalahout. Verdere variatie in gevelmaterialen is toegepast op het gelijkvloers waar een muurdeel bedekt met natuurstenen strips het toegangsportaal van de garagepoort scheidt. De contrastwerking is doorgezet in de zijgevel, die opgevat is als twee ongelijke muurdelen: een breed vlak gemetst in platvol gevoegde rode handvormgevelsteen, doorlopend tot aan de voorgevel, en een achterliggend smaller geveldeel, volgens de ontwerptekening voorzien in geel geschilderde machinesteen.

De architect gebruikt een verscheidenheid aan vensterformaten die, regelmatig geordonneerd en karakteristiek asymmetrisch van indeling, de interne functies weerspiegelen: smalle venstertjes voor de dienstruimten (garage, badkamer, linnenkamer) en grote raampartijen voor de leef- en slaapkamer aan straatzijde. De leefruimte is bijkomend verlicht door een geprononceerd, nagenoeg vierkant venster in de zijgevel. De houten toegangsdeur - met vervangen deurknop - en het wit geschilderde houten vensterschrijnwerk (met stalen raamvleugels) zijn nog bewaard, maar de oude opendraaiende garagepoort is vervangen.

De plattegrond beantwoordt aan de typologie van de naoorlogse bel-etagewoning, ontsloten door een halfronde, zijdelings ingeplante traphal achter de inkomhal. Volgens de bouwplannen wordt de begane grond aan straatzijde ingenomen door de inkomhal en de hiermee verbonden garage. Vanuit deze garage is toegang tot de achterliggende stookruimte, kolenopslag en aanpalende kelderruimte, uitgevend op een overdekte koer, waar een opslagplaats voor het huisvuil is voorzien. Op de bel-etage past de architect een vrij plan toe, waarbij de ‘living’ met haard aan straatzijde, en de achterliggende eetkamer en speelkamer zijn samengevoegd tot een opengewerkte ruimte, volgens een getrapt versmallend grondplan. Samen met de keuken geeft de speelkamer uit op een terras met inbouwkast, verbonden met de tuin door een buitentrap. De tweede verdieping herbergt drie slaapkamers, een badkamer en een linnenkamer.