Rijwoning met voortuin in naoorlogs modernisme, gebouwd in opdracht van het echtpaar Wouters naar ontwerp van burgerlijk ingenieur-architect Edward Van Steenbergen uit 1955.

Edward van Steenbergen is vooral gekend van een reeks projecten waarvoor zijn vader Eduard het ontwerp tekende, en die hij postuum voltooid heeft. Zo realiseerde hij het laatste grote project van zijn vader, het gemeentehuis van Deurne, naar ontwerp uit 1948. Vanaf 1959 werkte hij ook aan de uitbreiding van zijn vaders meesterwerk uit 1939, het Koninklijk Atheneum van Deurne. Daarnaast verwezenlijkte Edward Van Steenbergen verscheidene eengezinswoningen in een sobere modernistische esthetiek, waarvan de woning Wouters een vroeg voorbeeld is. In latere realisaties lijkt zijn minimalistische streven aansluiting te zoeken bij traditionele typologieën.

Aansluitend bij de drie bouwlagen hoge conventionele rijwoningen onder plat dak, met voortuin, in dit deel van de Mortelsesteenweg, onderscheidt de woning Wouters zich in het straatbeeld door haar heldere, horizontaliserende gevelopbouw. De voortuin heeft nog de oude bestrating in flagstone met lage bakstenen afsluiting.

De drie bouwlagen hoge lijstgevel bestaat uit een sokkel in zwarte baksteen, hoewel volgens het ontwerpplan leisteen van Martelange voorzien was, en een bovenbouw met een parement in gele handvormsteen in Vlaams verband met Dudokvoeg – dieperliggende lintvoegen met platvolle stootvoegen, beëindigd door een betonnen kroonlijst. De constructie bestaat uit gewapend beton voor vloeren en dakplaat in combinatie met baksteenmetselwerk.

Op de begane grond zijn toegangsdeur, zijlicht en poort gevat in een eenvoudige grenenhouten omlijsting, tussen twee posten in zwarte baksteen. Het ontwerp voorzag in een voordeur uit effen Java Teak en een poort met een plaatbekleding van het type Weyroo met plastic-oppervlak. De bovenbouw is horizontaliserend opgevat met op de bel-etage een ruim woonkamervenster en op de hoogste verdieping een meer intimistische vensterpartij, die de opdeling in twee achterliggende slaapkamers verhult. Het houten vensterschrijnwerk is karakteristiek asymmetrisch ingedeeld: het woonkamervenster met opendraaiende vleugel links in teakhout en een breed vast raam, waarboven een vierdelig slaapkamervenster, voorzien van opendraaiende zijdelen en pivoterende centrale ramen. De donkere sokkel verleent de bovenbouw een onthecht karakter, nog benadrukt door een terugwijkende belijning tussen de beide. Het oorspronkelijke geveluitzicht is nagenoeg intact bewaard, met nog aanwezig deur- en vensterschrijnwerk.

Het strakke gevelplan is doorgezet in de interieurstructuur, waarbij de klassieke enkelhuisindeling duidelijk leesbaar is maar eigentijds geïnterpreteerd, met een zijdelings ingeplante traphal achter het inkomportaal. Op de begane grond is de tweedelige gevelstructuur binnenin doorgezet in twee traveeën met achtereenvolgens traphal, opbergplaats en toilet; en rechts daarvan de bergplaats, kolenruimte en een bijkomende berging. Achteraan is toegang tot een overdekte koer aan de tuin. De bel-etage wordt grotendeels ingenomen door een L-vormige kamer, uitgerust met een bekasting voor warme luchtverwarming tegen het plafond: vooraan de woonruimte met open haard ingewerkt in een bakstenen schouwmassief in tegelverband; daarachter de eetkamer en vervolgens een bureau in aanbouw aan de achtergevel. De scheimuur met doorgeefluik tussen de onderling verbonden eetkamer en keuken is volgens het ontwerpplan aan eetkamerzijde bekleed met hout. De kleine gesloten keuken geeft uit op een buitenterras met opbergkast, leidend naar de tuin door middel van een steektrap. De tweede verdieping herbergt twee kamers aan straatzijde en achteraan een grote slaapkamer en een badkamer met zicht op de tuin. De architect ontwierp ook aan het interieur verbonden meubilair zoals een radio- en tv-kast en de keukeninrichting. De traphal met beukenhouten treden en handgrip, en met ijzeren leuning is nog aanwezig. Ook grotendeels behouden is het oorspronkelijke interieur van de leefruimte met parketvloer en verzorgde houtbekleding tussen keuken en eetkamer, net zoals de oude keukeninrichting met aangepast werkblad.