Rijwoning in modernistische stijl, gebouwd in opdracht van het echtpaar Lammertijn-Spanhove naar ontwerp van architect Fernand Pelgrims uit 1941.

Over de in Mortsel gevestigde architect Fernand Pelgrims die actief was tijdens het interbellum, is vooralsnog weinig bekend. Hij is een verwant van de Antwerpse architect Ernest Pelgrims (1863-1927). Verder weten we dat Fernand zich niet exclusief op woningbouw toelegde. Zo stond hij onder andere in voor de uitbreiding van de Mortselse 'Malteries et Meuneries Anversoises' met zes moutsilo’s in 1929-1933, en ontwierp hij in 1932 de kantoor- en bedrijfsgebouwen voor de nieuw op te richten brouwerij en mouterij 'Sint-Bavo' te Lint. Ook coördineerde Fernand Pelgrims in 1928-1931 de verbouwing van een pakhuis van de Société Coloniale Anversoise in Deurne. Verder zijn van deze architect nog twee burgerhuizen gekend, in de Wilgenlaan 48 en de Camille Huysmanslaan 97 (1933), gebouwd in een nog traditionalistische art-decostijl, terwijl hij bij de woning Lammertijn-Sanhove modernistische invloeden toelaat.

Aansluitend bij de overwegend kleinschalige en bescheiden woningen in de rij, telt het pand twee bouwlagen en twee traveeën onder een plat dak, waar de woning zich onderscheidt door de strak geometrische bovenbouw in witte natuursteen. De gevel kreeg een parement in rode machinesteen in halfsteens verband met Dudokvoeg – verdiepte lintvoegen in combinatie met platvolle stootvoegen, beëindigd door een vlakke houten kroonlijst en rustend op een lage plint in blauwe hardsteen. Witte natuursteen is aangewend voor de deur- en vensteromlijstingen en voor de gevelbekleding in de bovenbouw. De nadruk van het ontwerp ligt op de eigenzinnig ontworpen bovenbouw, een geprononceerd rechthoekig register, rastervormig bekleed in witte natuursteen en opgevat als een minimalistisch vlakreliëf: bovenaan met terugwijkende strook en in zijn geheel gestructureerd door een asymmetrische T-vorm, bestaande uit een bekronende waterlijst die aan linkerzijde aansluit op een verticale en getrapt uitspringende band die centraal een patrijspoort omklemt. Verder is het natuurstenen register opengewerkt door een bescheiden vierdelig bandraam in het verlengde van de patrijspoort. Het weloverwogen witstenen register onttrekt zich aan het gevelvlak, doordat het net niet gevelbreed uitgewerkt is met afzomende oplopende baksteenstrekken - ook toegepast links van de toegang - en onder de dakrand ruimte laat voor een baksteenstrook als eigentijdse verwijzing naar een klassiek fries. Op de begane grond zit links de toegang met zijlicht en aanpalend een bandvenster onder dat van de bovenbouw. Alle gevelopeningen kregen houten schrijnwerk en natuurstenen omlijstingen, die in de inkom de beglaasde deur met fraai geometrisch smeedwerk, zijlicht en brievengleuf groepeert. Het deur- en vensterschrijnwerk is integraal bewaard gebleven.

Het grondplan toont een gedeeltelijk onderkelderde woning, waarvan de verschillende niveaus opgetrokken zijn volgens een standaardplan, met zijdelingse steektrap. In de smalle travee op het gelijkvloers leidt de traphal met achterliggend toilet naar de keuken en bijkeuken in de getrapt versmallende achterbouwen. In de brede travee een salon aan straatzijde en en suite eetkamer, die verbonden is met de keuken. Deze laatste geeft samen met de woonkamer uit op een overluifelde koer. De verdieping herbergt twee (slaap)kamers in de voorbouw waarachter één kamer met toilet. In 1957 is boven de achterkeuken een badkamer ingericht naar ontwerp van architect Jan Sels in opdracht van De Roeck. Het kelderniveau was aan straatzijde voorzien van een schuilplaats die ontsloten was middels een door de overheid verplichte inkomsas en een gasdicht kelderlicht, in het kader van passieve luchtverdediging. Daarnaast een kleine (kolen)kelder aan de straat en een achterliggende opslagruimte in de brede travee.