Meergezinswoning in de rij met achtergelegen atelier, in 1924 opgetrokken na de verbreding van het uiterst noordelijke tracé van de Waterbaan (circa 1915). Opdrachtgever van de bescheiden opbrengstwoning was August Poels, die enkele huizen verderop woonde. De ontwerper is daarentegen niet vermeld in het bouwdossier. Zeker vanaf 1949 was in het atelier een meubelmakerij gevestigd. In 1984 is de achterbouw verhoogd met een bijkomende verdieping.

De twee traveeën brede en evenveel bouwlagen hoge, op een blauwe hardstenen plint rustende rijwoning heeft een lijstgevel in witte geglazuurde baksteen, verlevendigd met decoratieve dubbele groene banden. Om en om geplaatst accentueren de tweekleurige bakstenen ook de getoogde gevelopeningen. Het met zinken losanges gedekte pseudomansardedak is onderbroken door een opvallend centraal standvenster, gevat tussen postamenten die een blauwe hardstenen, gecanneleerd bolvormige topstuk op vierkante deksteen dragen. Lijstgevel en standvenster zijn afgewerkt met een verzorgde houten geprofileerde kroonlijst, gedragen door smalle en in vormgeving naar de art nouveau verwijzende consoles, onderbroken door twee kleinere voluutklossen.

De begane grond heeft een asymmetrische compositie met rechts een smalle travee die toegang verschaft tot de huurkwartieren, en links een brede poorttravee die het achterliggende werkhuis ontsluit. Het accent ligt op de verdiepingen die de leefruimten herbergen, en in het bijzonder op de eerste verdieping met een gevelbrede houten erker op trapezoïdale plattegrond, gevat tussen postamenten op getrapte tweekleurige sokkels. De erker, waarvan de basis versierd is met subtiele, smalle consoles, is geleed door een opvallende waterlijst boven geprofileerde panelen en verticaal door gecanneleerde hoekstijlen. Het geheel is bekroond door een zware geprofileerde kroonlijst met twee functionele spuwers op de hoeken.

In de met sokkel en waterlijst getooide blauwe hardstenen plint is de gietijzeren voetenschraper bewaard. Het oorspronkelijke deur- en vensterschrijnwerk bleef behouden op de begane grond, met inbegrip van het verzorgde metalen beslag zoals de slanke en versierde deurgrepen. De deur- en poortvleugels met paneelwerk en plat ovalen kijkvenster zijn bekroond met waaiervormige bovenlichten, waarvan de vormgeving afwijkend van het oorspronkelijke ontwerp geïnspireerd werd op de roedeverdeling van de links gesitueerde, in 1990 gesloopte woonhuizen. De oorspronkelijke beglazing is vervangen door veiligheidsglas. Tijdens of na de verbouwingswerken in 1984 zijn de volgens het ontwerpplan uitgevoerde vensters met fijnmazige, over de volledige erker een flauwe boog beschrijvende roedevlakken vervangen door een beglazing met een meer eenvoudige, historiserende verdeling waardoor de gevel aan ornamentele rijkdom en expressie heeft ingeboet.

Het bouwplan uit 1924 toont naast de doorgang naar het atelier een smalle gemeenschappelijke inkomhal met bordestrap, gevolgd door een keuken en achterliggend pomphuis in de achterbouw, behorend tot de wooneenheid op de mansardeverdieping. Het huurkwartier op de eerste verdieping heeft twee kamers, waarvan deze aan straatzijde gevelbreed is, en een achterbouw met plattegrond identiek aan de begane grond. Op de zolderverdieping bevinden zich de twee kamers van de tweede wooneenheid. Enkel onder de smalle travee is een kelderruimte ingericht met bakstenen gewelven op metalen liggers, verlucht door openingen uitgevend op de bredere doorrij en met halfrond kolengat onder de straattoegang. Het één bouwlaag hoge atelier achteraan op de koer is voorzien van een bovenliggende houtzolder. In 1984 is de achterbouw verhoogd met een bijkomende slaapkamer, en is op de eerste verdieping een terras aangebouwd tegen de achtergevel van de voorbouw. De doorrij naar het werkhuis was voordien reeds omgevormd tot garage.