Ten noorden van het voormalig kanaal Ieper-Komen, in het provinciaal domein 'De Palingbeek' zijn nog verschillende landschappen waarneembaar, die met hun bom- en mijnkraters getuigen van de woelige oorlogsjaren. Hier en daar zijn ook betonnen oorlogsconstructies en restanten ervan te bespeuren. Tussen 1915 en 1917 liep de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog dwars door dit domein, in nood-zuid richting, over het kanaal. En dat heeft zijn sporen nagelaten: onder de vorm van mijnkraters, bomkraters, ondergrondse schuilplaatsen, bunkers en een Duitse commandopost.

The Bluff was de naam voor een sector aan het front rond Ieper, op de noordelijke oever van het kanaal Ieper-Komen. De helling van de kanaaloever was er heel steil, vandaar de Engelse benaming. Omdat het kanaal daar de midden West-Vlaamse heuvelrug doorkruiste, waren de niveauverschillen tussen het water en de top van de oevers groot. Een verschil dat nog werd uitvergroot doordat bij de aanleg van het kanaal de oevers als gronddepot voor de uitgegraven aarde werden gebruikt. Bijzonder aan de Bluff was dat het de enige site aan het front was waar de geallieerden tussen 1914-17 het voordeel van hogere posities ten opzichte van de Duitse troepen bezaten. De kanaaloevers zijn op verschillende plaatsen ondergraven met tunnels en ondergrondse schuilplaatsen.

Na de oorlog kwam de wederopbouw moeizaam op gang. De verregaande staat van ontbinding van het landschap bemoeilijkte een snel herstel. Jarenlang werden in de Westhoek terreinen geruimd, geëffend, gediepgrond, de waterhuishouding heraangelegd. Enkele locaties ontsnapten aan de grote ‘wederopbouwwoede’, waaronder de kanaaloevers in domein Palingbeek. Daarom zijn de gronden er ‘gepokt’ met de restanten van talloze granaattrechters. Deze met bomkraters bezaaide kanaaloevers zijn het best op open terrein zichtbaar, zoals in de "Triangular Bluff", door de Duitsers "Kanaldünen" genoemd, een gronddepot ten noorden van het kanaal, dat een driehoekige vorm had.