Dit perceel vormde ooit, samen met nummer 19, het huis "De dry Haringen". Anno 1914 bevond zich op dit perceel een woning met neoclassicistische lijstgevel, die vernield werd tijdens de Eerste Wereldoorlog. 8 december 1922 kreeg G. Van der Wee toelating voor heropbouw van het huis naar plannen van architect Aug. Ceulemans (gedateerd 20 oktober 1922).

Interbellum neotraditioneel diephuis van twee traveeën en drie bouwlagen, onder een zadeldak (Vlaamse pannen) met een trapgevel. Het parement is in baksteen met knipvoegen en gebruik van blauwe hardsteen voor de plint en witsteen voor de waterlijst, muurbanden, neggen, sluitstenen, diamantkoppen, aflijning en bekroning van de topgevel (overhoekse topstukken met bolornamenten), en voor de kruisvensters (op de begane grond). De vensters van de bovenverdiepingen zijn rechthoekig (met uitzondering van een rond venster in de topgevel) en gevat in een verdiept driepasboogvormig gevelvlak, onderaan afgelijnd door een waterlijst. De vensters op de eerste en tweede verdieping hebben daarenboven decoratieve, segmentboogvormige ontlastingsbogen met blinde boogvelden. De vensters op de bovenverdiepingen hebben geschilderde houten T-ramen. Op de begane grond bevindt zich een drieledig kruisvenster met een kleine roedeverdeling in de bovenlichten.