De opvallende herenwoning in neorococo werd gebouwd naar een ontwerp van architect Theo Vanderstraeten in 1937. De woning werd opgetrokken in opdracht van Guillaume Merckx. Vanderstraeten opteerde voor deze woning voor een opvallende historiserende neorococovormentaal in een weinig streekeigen materiaalgebruik. De uitwerking van de gevel refereert naar het model van het 18^de-eeuwse Parijse herenhuis.

Kenmerkend voor deze neostijl is de asymmetrische gevel, de golvende erkertravee met dakkoepel die zich doortrekt tot in de gebogen glaspartijen, de rocaillemotieven in de hardstenen poortomlijsting en de fijne roedeverdeling van het bewaarde schrijnwerk. De gevel, en hierbij het fijn uitgewerkte schrijnwerk, bleef erg intact bewaard en in overeenstemming met de bouwaanvraag.

De half-vrijstaande woning met een blinde zijgevel, heeft een statig gevelfront, bestaande uit drie bouwlagen en vier traveeën boven een lage hardstenen plint met signatuur van de architect ‘Vanderstraeten. T. Architecte. GP.ESL. Heverlé.’. Een mansardedak bestaande uit zwarte leien en pannen sluit de pronkgevel af. Het parement van de woning wordt horizontaal belijnd door een plint, puillijsten en de vensteromlijstingen in blauwe hardsteen. De overige gevelvelden werden uitgewerkt in breuksteen. Deze breuksteen, opvallend in het straatbeeld vanwege de zeldzaamheid, werd door de architect Vanderstraeten meermaals aangewend in het Leuvense en is zo kenmerkend voor het oeuvre van deze architect. Vanderstraeten bediende zich in het interbellum van een breed spectrum van bouwstijlen, waarin eigentijdse modernistische ontwerpen bestaan naast historiserende ontwerpen zoals deze woning in neorococo.

De gevelcompositie legt de klemtoon op de rechtse poorttravee die op de verdiepingen als een golvende driezijdige erker is uitgewerkt, doorgetrokken tot in de bedaking als een dakkapel onder een leien koepel, afgewerkt met pinakel. Kenmerkend voor het rococokarakter zijn het in- en uitzwenkende beloop van deze erkerpartij met gebogen ramen, alsook de gewelfde profileringen, die de gevel een zekere dynamiek verlenen. Verder wordt de regelmaat bepaald door de opeenvolging van hoge spiegelboogvensters in een hardstenen omlijsting met sluitsteen op de gelijkvloerse verdieping, schouderboogvensters met eenzelfde omlijsting en sluitsteen op de volledige eerste verdieping en rondboogvensters in de dakkapellen, ondergebracht in de opstaande rand van het mansardedak. Deze laatste werden voorzien van een houten omlijsting met schouderstukken en stijlen met voluten. Typerende ijzeren neorococoborstweringen met C-krullen voor de vensters op de eerste verdieping. Het golvend uitgewerkte portaal in blauwe hardsteen werd voorzien van stijlgetrouwe rocailleornamenten. Het schrijnwerk, in wit beschilderd hout, met fijne roedeverdeling in de raamvleugels en de bovenlichten bleef behouden. Ook de dubbele poort, eerder eenvoudig van ornament, in eveneens wit beschilderd hout, en met bovenlichten met zwart edelsmeedwerk, bleef behouden.

Het asymmetrische gevelschema bestaande uit drie venstertraveeën en een poorttravee, is verschillend van de symmetrische dubbelhuisstructuur die het interieur kenmerkt. De poort in de rechtertravee verschaft toegang naar de achterliggende garage en naar een centrale gang ter hoogte van de derde venstertravee. Deze gang deelt de woning op in twee helften. De rechtse helft van het gelijkvloers, overeenkomend met de poorttravee, bestaat uit achtereenvolgens de hal, de garage, een vierkante trappenkoker en tenslotte een keuken, uitkijkend op de tuin. De centrale gang verschaft aan de linkerzijde toegang tot een bureauruimte aan straatkant, met daarachter een eetkamer verbonden met een woonkamer aan tuinzijde. Waar op het gelijkvloers de lange gang in de derde venstertravee bepalend is voor de opdeling van de ruimtes, vormt de vierkante trapkoker in de erkertravee de spil van de woning op de twee verdiepingen. Een overloop verschaft de toegang tot twee kamers, twee aan de voor- en twee aan de achterzijde. Gespiegeld aan de trapkoker, werd in de twee linkse venstertraveeën een lichtkoepel ingewerkt die de gelijkvloerse verdieping (eetkamer) verlicht. Een opengewerkt dak aan de achterzijde van de woning was nodig om deze lichtinval tot op het gelijkvloers te realiseren.