De opdracht voor de bouw van deze vrijstaande, monumentale villa in eclectische stijl werd gegeven door Emiel Steenhoudt, apotheker te Leuven. “Villa Julia-Maria” werd in 1902 opgetrokken.

De familie Steenhoudt bezat aanvankelijk verschillende gronden op de helling langs de Naamsesteenweg waar zich sinds 1950 de tuinwijk Berkenhof uitstrekt. Door het ontbreken van de bouwaanvraag is de architect niet gekend. In 1928 vroeg de heer Th. Delvaulx, eigenaar en bewoner van de villa, de toestemming om een garage te bouwen op zijn perceel. In 1929 werd dezelfde vraag gesteld door de heer Ph. Peerts, een nieuwe eigenaar. Ditmaal werd een garagepoort geïntegreerd in de afsluiting, zichtbaar vanaf en uitkomend op de straat aan de linkerzijde van het perceel.

“Villa Julia-Maria” werd centraal ingeplant op het langwerpige perceel, en ligt zo teruggetrokken van de drukke Naamsesteenweg die Leuven met Namen verbindt. De monumentale schaal en het vrijstaande karakter breken sterk met de lintbebouwing die de Naamsesteenweg vanaf de Naamsepoort kenmerkt. Achter een uit baksteen, hardsteen en smeedijzer opgetrokken afsluiting, wordt de gaaf bewaarde villa met kasteelallures, omgeven door een gedeeltelijk verharde, maar aanvankelijk erg groene, voortuin en achtertuin. Het perceel wordt volledig omringd door een bakstenen omheiningsmuur.

De eclectische vormentaal vertoont kenmerken van de neogotiek, de neoromaanse en neo-Vlaamserenaissance-stijl. Kenmerkend is onder meer het rijke gebruik van baksteen en witte natuursteen voor het parement, de getrapte gevels, de torens onder spitse bedaking met loden en smeedijzeren bekroningen alsook het levendige spel van balkons en erkers.

Het gebouw telt twee bouwlagen onder een uiterst complex dakenspel van schilddaken en dakkapellen gedekt met zwarte leien. De vier gevels van elk twee tot drie traveeën worden gemarkeerd door een dynamisch spel van trapgevels (voor- en linkerzijgevel), vooruitspringende traveeën, erkers, balustrades en hoger oplopende torentjes onder leien spitsdaken (achter- en rechter zijgevel). Het parement van felrode baksteen, voorzien van ‘speklagen’ in witte natuursteen, verbindt de verschillende gevels die naar ordonnantie sterk van elkaar verschillen. Brede decoratieve friezen in dambordpatroon met diamantkoppen uit alternerend witte natuursteen en rode baksteen, markeren de aanzet van de verschillende trapgevels. Boogfriezen vormen de bekroning van de torens. Een hardstenen trappenbordes leidt naar de vooruitspringende inkompartij, waarboven een dakterras met een historiserende borstwering uit rode baksteen. Een dienstingang onder een leien afdak situeert zich teruggetrokken in de rechter zijgevel. De gelijkvloerse verdieping wordt opengewerkt door middel van grote vensterpartijen met ijzeren lateien. De eerste verdieping telt per travee verschillende segmentboogvensters, voorzien van bakstenen ontlastingsbogen met natuurstenen hoek- en sluitstenen. Een wisselende vensterverdeling kenmerkt de geveltoppen en dakvensters ter hoogte van de zolderverdieping, evenals de torens. Een muizentandfries (gewoon en overhoeks) sluit de verschillende gevels af. Sierlijke bekroningen in hardsteen, lood en smeedijzer kenmerken de verschillende torenspitsen (windwijzer), dakvensters (pirons) en trapgevels (bolbekroning).

Het schrijnwerk werd volledig vernieuwd naar het oorspronkelijke model, gekend van historische foto’s. De fijne roedeverdeling van de bovenlichten werd daarbij achterwege gelaten. De trapgevels en borstwering ter hoogte van de voorgevel werden gerestaureerd. Een nieuwe uitbouw werd toegevoegd aan de achterzijde van het landhuis.