De modernistische bel-etagewoning werd in 1932-1939 gebouwd in opdracht van meester-schaliedekker Engelbert Rongé-Sterckx. De bouwheer was de schoonvader van architect Victor Broos, die in 1932 met deze woning één van zijn eerste ontwerpen realiseerde. De gevelsteen boven de deur verwijst wellicht naar het jaar van oplevering van de woning anno 1939. Uit correspondentiegegevens van architect Broos vanaf 1936, blijkt dat hij hier zelf woonde of dat hij hier zijn architectenbureau had gevestigd.

Victor Broos, die verschillende woningen in de Sint-Lambertusstraat realiseerde, opteerde voor deze woning voor een zakelijke, modernistische vormentaal. Er kan echter gesteld worden dat dit vroege ontwerp minder uitgepuurd is dan de overige ontwerpen van zijn hand in deze straat, onder meer omwille van de decoratieve omlijsting ter hoogte van de voordeur, de sobere glas-in-loodramen op de eerste verdieping en het decoratieve baksteenmetselwerk over de volledige voorgevel.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën telt het burgerhuis drie bouwlagen onder een pseudomansardedak, gelegd met zwarte leien en rode pannen. De lijstgevel kreeg een verzorgd parement in platte, bruine baksteen, gemetseld in halfsteensverband met verdiepte voeg. Blauwe hardsteen werd aangewend voor de plint en de geveldetailleringen, waaronder de decoratief uitgewerkte lijst van de rondbogige deurportiek, de aanzet- en dekstenen van de geveluitsprongen en de cordonlijsten. Het accent in de gevelcompositie ligt op de rechtse brede poorttravee die ter hoogte van de tweede bouwlaag voorzien is van een rechthoekige erker. Deze sluit boven aan op een gevelbreed balkon met afgeronde hoek aan de linkerzijde. In de linkse deurtravee bevindt zich een uitgewerkte rondbogige deurportiek met aanzet in blauwe hardsteen voor de balustervormige omlijsting en inpandige steektrap voor de voordeur. Ter hoogte van de tweede bouwlaag bevindt zich een drieledig traplicht met hardstenen tussenstijlen, waarbij op de onderdorpel het bouwjaar ‘1939’ als opschrift aangebracht werd. Het originele schrijnwerk van de modernistische bel-etagewoning bleef deels bewaard, waaronder dat van de brede dakkapel onder schilddak en de glas-in-loodramen van het traplicht en het bovenlicht ter hoogte van de erker.

De bel-etagewoning kent een vrij traditionele planindeling, die teruggaat op het enkelhuisprincipe, waarbij de functionele ruimtes in de verhoogde kelderverdieping ondergebracht werden en de leefruimtes zich alle op de bel-etage situeren. De bel-etage valt te betreden via een steektrap die uitgeeft op een centrale traphal, die volgens de bouwaanvraag van 1932 natuurlijk verlicht werd door een lichtkoepel. De traphal sluit aan noordwestelijke zijde aan op het klein salon, dat zich tussen eetkamer en salon bevindt en met beide ruimtes een enfilade vormt. De eetkamer geeft aan de tuinzijde uit op een verhoogd terras en staat aan zuidoostelijke zijde in verbinding met keuken en office. De verhoogde kelderverdieping omvat de garage, de wijnkelder, het washuis, de provisiekelder en een werkplaats. De ruimtelijke indeling herhaalt zich op de tweede verdieping, waarbij de kamers rond de centrale traphal geschikt werden.