In 1947 werd de toelating verkregen door de heer Charles De Moor voor het bouwen van een villa langs de toenmalige Tervuursesteenweg, en Hertogweg of de huidige Terbankstraat. De achterin gelegen villa in eclectische stijl, naar ontwerp van de architect Jacques Stevens uit Wilsele, wordt aan het zicht onttrokken door een bomenrij die het perceel afbakent. De villa werd gerenoveerd in 1996.

Twee onverharde paden herinneren aan de verbinding van de villa met de Tervuursesteenweg en de Terbankstraat. De villa vormde immers het eerste pand van de Terbankstraat, die gedurende de laatste decennia van de 20ste eeuw van overige bebouwing werd voorzien. Opvallend is de dubbele bomenrij die een laan afbakende die de villa bereikbaar maakte vanop de Tervuursesteenweg. Een latere verkaveling en bebouwing ter hoogte van de laan, sloot de villa af van de steenweg. De bomenrij bleef echter behouden.

De villa op een vierkante plattegrond, omvat de kelderverdieping en twee bouwlagen onder een mansardedak. De villa is ingeplant op een oost-west georiënteerd, sterk hellend perceel. De woning werd ter hoogte van de lager gelegen oostzijde van de Terbankstraat opgetrokken boven een hoge, zandstenen sokkel die de garages en de kelderverdieping omvat. De woonvertrekken komen zo enigszins boven het tuinniveau te liggen. De westzijde, tevens de tuinzijde, ligt hoger waardoor de woonvertrekken rechtstreeks uitgeven op het tuinniveau.

De gevels zijn opgetrokken uit rode baksteen, voorzien van historiserende gevel- en sierelementen uit witte natuursteen. Het mansardedak, op de ontwerpplannen van architect Stevens weergegeven als een complexe zadelbedaking, is gedekt in zwarte leien. De zuidgevel uitgewerkt als voorgevel, richt zich naar de laan met dubbele bomenrij, die aanvankelijk uitkwam op de Tervuursesteenweg. Deze gevel geeft uit op een groot terras dat het hoogteverschil van het perceel overbrugt. De voorgevel kenmerkt zich door de rijke uitwerking van de gelijkvloerse verdieping door middel van rondboogvensters, gevat in natuurstenen omlijstingen. De rondboogvormige inkomdeur bevindt zich in een terugwijkend volume, toegankelijk via een trap, eveneens uit natuursteen, die het hoogteverschil overbrugt. Een luifel overdekt deze toegangspartij (niet weergegeven op de plannen uit 1947). De eerste verdieping wordt ter hoogte van de voorgevel gekenmerkt door rechthoekige vensters, telkens voorzien van een smeedijzeren borstwering of balkon. De overige gevels werden, volgens de plannen uit 1947, soberder uitgewerkt, met rechthoekige deur- en vensteropeningen, al dan niet voorzien van een smeedijzer balkon. Een trapsgewijs opgebouwde, natuurstenen kroonlijst vormt de overgang tussen het bakstenen parement en de leien bedaking. Dit dak is op meerdere plaatsen opengewerkt door middel van dakkapellen en dakvlakvensters.

De bouwaanvraag uit 1947 geeft inzicht in de plattegrond van de woning en de vermoedelijk rijke interieurafwerking, georganiseerd rond de traphal met daklicht (onduidelijk of dit bewaard is). De traphal kreeg een centrale rol toebedeeld bij het ontwerp met de centrale locatie en het directe daglicht. De inkomdeur geeft uit op een ‘portaal’ of voorhal die leidt naar de grote hal, centraal in de woning. Vanuit de hal zijn de verschillende omliggende vertrekken bereikbaar. Het kantoor bevindt zich aan de oostzijde, de brede woonkamer neemt de zuidzijde in ter hoogte van de voorgevel en kijkt uit op de laan, de eetkamer en keuken kregen een plaats aan de westzijde van de woning en de eerder functionele vertrekken, alsook de traphal, situeren zich aan de noordzijde ter hoogte van de achtergevel. Deze verdeling houdt aan op de eerste verdieping, waarbij de verschillende slaapvertrekken bereikbaar zijn vanop een overloop die de dubbelhoge hal, als een vide, omringd.