De modernistische villa werd kadastraal geregistreerd in 1937. De villa werd opgetrokken in opdracht van Leo Callebert–Vander Essen (1883-1963), historicus en professor aan de Leuvense universiteit. Omwille van het ontbreken van een bouwaanvraag, blijft de architect ongekend. De woning werd recent gerenoveerd met behoud van het oorspronkelijke modernistische ontwerp met de kenmerkende, witte en ruwe bepleistering.

Vrijstaand ingeplant op het hoekperceel aan de Waversebaan en de Prinses Lydialaan, op een quasi rechthoekige plattegrond van ongeveer 15 bij 13 meter, omvat de villa twee bouwlagen met half ondergrondse kelderverdieping onder een plat dak. De woning ligt deels verheven ten opzichte van het straatniveau in een omhaagde tuin in oorsprong voorzien van twee haast identieke poorttoegangen met afgeronde hekpijlers. De pijlers, voorzien van een ruwe, witte bepleistering boven een grijze plint, sluiten een poortje met ijzeren buiswerk in. “KERN” werd in ijzer ingewerkt tussen de twee bovenste buizen van het poortje langs de Waversebaan. Gebogen treden in breuksteen langs de Waversebaan overbruggen het hoogteverschil tussen de straat en de woning en leiden naar de voordeur. De poorttoegang langs de Prinses Lydialaan verdween rond 2014 door de bouw van een carport en terras.

De villa is vermoedelijk opgetrokken met een structuur uit gewapend beton. De gevels hebben een parement in ruwe lichtgekleurde tyrollien-bepleistering boven een aanvankelijk lichtgrijze, op heden witgeschilderde, vlak bepleisterde plint. Dezelfde vlakke bepleistering accentueert de omlijstingen van de rechthoekige muuropeningen. Gestroomlijnd van vormgeving, onderscheidt de architectuur zich door een sobere plastische vormgeving met sterke horizontale geleding door middel van de uitkragende daklijst en de verbrede rechthoekige vensteropeningen. Een inkomportaal ter hoogte van de hoek waar de noordelijke en oostelijke gevel samenkomen, werkt de gevel open en omvat de overdekte toegang tot de woning. Ook de westelijke gevel richt zich naar de Waversebaan, telt drie traveeën en wordt veelvuldig opengewerkt door grote rechthoekige vensterpartijen en een inpandig balkon op de verdieping. Een drielicht met centraal een deurvenster en twee zijlichten maakt het balkon toegankelijk, een balustrade van ijzeren buisleuningen sluit het balkon af boven een buiten de contouren van de gevel uitkragende vloerplaat. Eenzelfde, inpandig drielicht maakt de verbinding tussen de begane grond en de verhoogd gelegen voortuin. De zuidelijke gevel richt zich naar de Prinses Lydialaan met grote venster- en deuropeningen die uitgeven op het terras. Drie vensters en een deurvenster geven op de verdieping uit op een balkon, ook hier voorzien van een buisleuningen. Het schrijnwerk is vermoedelijk niet origineel.

De woning werd recent gerenoveerd met behoud van het oorspronkelijke modernistische ontwerp met de kenmerkende, witte en ruwe bepleistering.