Dit droogdal is gelegen ten oosten van de Wijngaardberg op het licht hellende landbouwgebied. Droge dalen ontstonden tijdens (inter)glacialen wanneer het water van smeltend sneeuw en ijs een weg door het landschap zocht. Wanneer het ijs teruggetrokken was waren deze dalen niet meer (altijd) watervoerend. Tijdens hevige regenval kan het dal echter af en toe nog water voeren.

Het dal is diep ingesneden in het landschap en valt op doordat het droge dal begroeid is met bomen en de omgeving ervan eerder open is. Ook op de historische kaarten (Villaret, Ferraris en later) is het droge dal ingenomen door bos. Het bos sloot in het verleden aan op het bosgebied ten zuiden ervan, richting Beninksberg. Eind 19de, begin 20ste eeuw verandert dit en ligt het gebied volledig geïsoleerd temidden van een akkergebied.

Op de biologische waarderingskaart is dit gebied gekarteerd als 'eiken-berkenbos' en 'zuur eikenbos'. Op terrein werden op de hellingen ook enkel jonge naaldbomenplantages aangetroffen.