Ten noorden en westen van een gesloten hoeve liggen vandaag drie met hoogstamboomgaarden beplantte percelen. Op de Ferrariskaart (1771-1777) wordt de onmiddellijke omgeving van de hoeve als een omhaagde boomgaard afgebeeld. De boomgaarden ten noorden en ten westen verschijnen voor het eerst op de topografische kaart van 1934, dit past in de periode van de agrarische geschiedenis waarin de hoogstamboomgaarden in Haspengouw een grote opkomst kenden en grote delen van het landschap zouden beslaan.

De boomgaard is aangeplant in vierkantsverband en vertoont quasi geen uitval. Oudere fruitbomen zijn voornamelijk in het westen aangeplant, dichter bij de hoeve staat een mengeling van oudere en jongere bomen en op het noordelijke perceel zijn jonge bomen aangeplant. De boomgaard ten westen van de hoeve wordt langsheen de straatzijde, het westen en een deel van het noorden nog door een traditionele geschoren veekeringshaag van eenstijlige meidoorn (Crataegus monogyna) omsloten. Langsheen de Romeinse kassei verlenen twee zogenoemde ‘barriers’ of hekken toegang tot de boomgaard. Een eenvouwdig smeedijzeren hek tussen betonnen hekpijlers en dichter bij de hoeve een smeedijzeren hek met spijlen en tussenspijltjes eindigend op een speerpunt tussen vierkante bakstenen hekpijlers met een cementeerde pyramidevormige bekroning.

Ten zuidwesten van de hoeve, op de splitsing van de Romeinse kassei en een buurtweg, is op een driehoekig perceel eveneens een vrij volledige hoogstamboomgaard bewaard. Deze met een traditionele veekeringshaag van meidoorn afgesloten boomgaard is toegankelijk via een smeedijzeren barrier op het kruispunt en dateert minstens van voor 1939.

De hoogstamboomgaarden in Haspengouw kennen een hoge belevingswaarde en dragen bij aan de streekdentiteit van het landschap. Hoogstamboomgaarden hebben een hoge ecologische en natuurwaarde, ze zijn een bijzonder aantrekkelijke leefomgeving voor vele plant- en diersoorten. Vooral de combinatie met extensief beheerd grasland is interessant voor de natuur.