In 1975 werd het domein van het Neromhof omgevormd tot gemeentelijk park. Van het oorspronkelijke Neromhof, dat gebouwd werd in het begin van de 20ste eeuw, bleef enkel het poortgebouw in cottagestijl bewaard.

Historiek

Het vroegere Neromhof werd gebouwd in het begin van de 20ste eeuw door mevrouw Louisa t'Kint en haar tweede echtgenoot dokter Karel Jacobs (1862-1924). De kadastrale registratie van de nouvelle construction gebeurde in 1907 in eigendom van Jacobs-t'Kint Jan Karel Jozef, geneesheer Brussel. Het betrof een monumentale cottagevilla met bijhorende hoeve en een even indrukwekkend poortgebouw met portiersloge. Dit laatste was gelegen bij het begin van de lange oprijlaan ten zuidwesten van de villa, vandaag vlakbij de A12. De villa met aanpalende hoeve lag in het noorden van het domein.

In september 1914 werd de villa verwoest door de Duitsers en naderhand heropgebouwd; de intekening op het kadaster van een gedeeltelijke herbouwing van de villa gebeurde in 1916. De eigenaars waren nog dezelfde. Het poortgebouw en de hoeve bleven behouden. De geheele herbouwing van puinen werd geregistreerd in 1928 in eigendom van Robert Dothey, maatschappij bestuurder Brussel, rue de la Régence 44.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het domein aangeslagen door de Duitsers en werd er vanaf 1942 in de villa een kraamkliniek of Mütterheim der NSV (Nationalsozialistische Volkswohlfahrt) geopend. Tijdens de geallieerde bezetting (1944-1946) werd de villa opnieuw beschadigd en in 1947-1948 vervangen door het huidige landhuis, kadastraal geregistreerd in 1949, in eigendom van Ed. Van Beneden. Sinds 1976 is het samen met de afhankelijkheden aangepast en ingericht als gezinsvervangend tehuis voor mensen met een beperking. In de periode 2009-2014 werden renovatiewerken uitgevoerd aan het poortgebouw.

Beschrijving

Cottage poortgebouw van twee verspringende bouwlagen, opgetrokken uit natuursteen en gevat onder een complexe leien bedaking, gedeeltelijk overkragend op schoorstukken; typisch voor de cottagestijl is de volumewerking in casu door het gebruik van rechthoekige erkers evenals het voorkomen van imitatievakwerk op de bovenverdieping. De erkers op een uitgewerkte onderbouw aan weerszijden van de doorgang, refereren door hun vormgeving als het ware aan flankerende torens. Witsteen werd gebruikt voor de omlijstingen van de muuropeningen en de hoekkettingen op de benedenverdieping, hardsteen voor de doorgetrokken lekdrempels en de hoekkettingen van de onderbouw. Doorgang met troggewelfjes.