Betonnen militaire constructie, gelegen langs de Sint-Jacobstraat, ten zuidwesten van het kruispunt Ettenhoven met de ’s Hertogendijk/Sint-Jacobstraat, ten zuiden van Stabroek.

Historisch overzicht

Duitse bunker, opgetrokken als onderdeel van de 'Nordabschnitt'. Deze Duitse stelling uit de Eerste Wereldoorlog behoorde tot de 'Stellung Antwerpen'. De 'Nordabschnitt' werd meer bepaald in 1917 aangelegd ten noordoosten van Antwerpen, tussen de Schelde stroomafwaarts en het kanaal van Schoten naar Turnhout. De stelling volgde min of meer het tracé van de buitenste fortengordel, gaande van Fort Stabroek, Schans Smoutakker, Fort Ertbrand, via het Mastenbos en Wolvenbos richting Fort Brasschaat, Schans Drijhoek en Fort Schoten, waar de stelling aansloot op de 'Turnhoutkanalstellung'.

De 'Nordabschnitt' bestond uit draadversperringen en een netwerk van loopgraven, waarin de meeste bunkers werden opgetrokken. Achter de voorste verdedigingslijnen werden nog bijkomende artilleriestellingen, mitrailleursteunpunten en commandoposten aangelegd. Net zoals de aanwezige forten en schansen werden enkele Belgische bunkers uit 1914 als verdedigingswerk in de 'Nordabschnitt' ingepast. De meeste bunkers werden opgetrokken volgens standaardontwerpen. Omwille van camouflage werden betonspatten aangebracht op die delen van de bunker, die niet met aarde of gras werden bedekt.

Volgens een Duitse kaart betreft het een 'Artl. Gruppen Kom.dr. Bef. Stelle'. Het betreft meer bepaald een betonnen commandopost voor een bevelhebber van een artilleriegroep. Dit type, dat ook als commandopost voor een infanterieregiment kon gebruikt worden, werd in Belgische inventarissen aangeduid met type XVI 'AK' en 'IK'. Ter hoogte van het kruispunt van (huidig) Ettenhove met ’s Hertogendijk/Sint-Jacobstraat waren twee gelijkaardige commandoposten opgetrokken, één voor een infanterieregiment en één voor een artilleriegroep, evenals een mitrailleurspost. Deze commandoposten liggen op zo'n twee kilometer ten zuiden van de meest vooruitgeschoven bunkerlijn tussen Fort Stabroek en Schans Smoutakker.

Dit type bunker heeft een rechthoekig grondplan, met twee ingangen aan twee verschillende zijden, één gang met op zijn beurt twee toegangen tot een grote respectievelijk kleinere binnenruimte, die ook onderling met elkaar verbonden waren. De hoeken en randen van het dak zijn eerder schuin afgewerkt. Aan de westelijke en oostelijke zijkant verspringt de dakrand in niveau. Tegen de zuidelijke achtergevel lijkt er reliëf in het beton te zijn aangebracht. Eén toegang is dichtgemetseld.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de toegangen en andere muuropeningen bij vele bunkers dichtgemetseld, op bevel van de Duitse bezetter. De bunker werd volgens de bewoners tijdens deze oorlog ook door omwonenden gebruikt als schuilplaats.