Vanuit verschillende richtingen lopen smalle wandelpaden richting de Kruisborrekapel en de heilige bron. De paden passeren langs achtertuinen en boomgaarden op de rand van de Kruisberg en bieden open zichten rondom. Veel van deze wegen dragen de naam ‘Kruisborreweg’ en sluiten aan op voetwegen over de komende uit Koudertaveerne en Asse over de dorpskouters.

Van op de weg Mazier leidt de onverharde Kruisborreweg langs het plateau naar beneden naar de bedevaartkapel. Ter hoogte van de kapel is de weg sterk ingesneden en krijgt deze het karakter van een holle weg met essen op het talud erlangs. De aardeweg daalt verder af om uit te komen bij de Onze-Lieve-Vrouwkapel waar de weg aansluit bij een tweede voetweg die verder doorloopt over de Kruisberg naar het zuiden.

Een tweede Kruisborreweg loopt tussen bospercelen op de flank van de Moretteberg en passeert achtereenvolgens de Sint-Antoniuskapel, de Onze-Lieve-Vrouwkapel en een wegkruis. Voorbij de derde kapel maakt de weg een scherpe bocht naar het noorden om uiteindelijk ter hoogte van de Sint-Jozekapel aan te sluiten op een voetweg naar de Kruisborrekapel. De aardeweg is plaatselijk aangevuld met steenpuin. Deze voetweg wordt reeds afgebeeld op het Kaartboek van het Gasthuis uit 1751 waar hij vertrekt van op 'Het kerck Bergh' en aangeduid wordt als 'cauter gadt'.

Uit historische kaarten blijkt dat rond de Kruisborrekapel al in de 18de eeuw een aaneenschakeling van onverharde voetwegen bestond. De paden liepen dwars over de dorpskouter en dit netwerk werd stelselmatig uitgebreid, onder andere in functie van de veldkapellen die in de 19de eeuw werden opgericht langs de paden rondom de kapel. Langs deze wegkapellen ontstond een bedevaart, de zogenaamde 'Wegoem' die nog jaarlijks plaatsvindt. De talrijke voetwegen rondom de kapel worden reeds afgebeeld in het kaartboek van de abdij van Affligem uit 1722. De Kruisborre zelf wordt al vermeld in archiefstukken uit 1504.