De villa Madou dateert volgens onderzoek van E. Willekens van 1935 en werd opgetrokken in een modernistische bouwstijl met veel verwijzingen naar de pakketbootstijl. Half verzonken in het midden van het bouwperceel, situeert zich de woning omgeven door een tuin en afgebakend ten opzichte van de straat door middel van een lage, gebosseerde blauwe hardstenen muur in wildverband.  

De villa wordt gekenmerkt door het typisch volumespel van de modernistische stijl, verwijzend naar de pakketbootstijl. De woning bestaat uit een half verzonken kelder (toegang garage) met daarboven een bouwlaag opgetrokken in platte, gele baksteen die zich verheft als piano nobile, onder een plat dak, gedeeltelijk afgelijnd met getande gelazuurde tegels. Ter hoogte van de linker travee bevindt zich de half verzonken garage met daarboven een halfronde erker met omlopende vensterregisters. Eenzelfde erker is ter hoogte van de rechter travee gehecht op de westelijke zijgevel onder een eveneens rondbogig overkragend dak. Een verheven inkompartij staat op een gebosseerde blauwe hardstenen plint in wildverband en is overdekt met een afgeronde luifel, die ondersteund wordt door een pilaar en voorzien is van stalen buisleuningen. In deze inkompartij bevindt zich de centrale voordeur met patrijspoorten aan weerszijden. Boven het overdekte portaal bevinden zich de houders voor een (verdwenen) vlaggenmast. De rechthoekige vensters, vermoedelijk met vernieuwd schrijnwerk, zijn voorzien van doorlopende lateien bedekt met bordeauxrode cimorné. De tekst ‘Villa Madou’ was oorspronkelijk in smeedijzeren letters op de voorgevel aangebracht.

Het interieur was volgens onderzoek van E. Willekens oorspronkelijk voorzien van meubels die speciaal voor de villa waren ontworpen. Deze zijn grotendeels verdwenen.