De woning, gelegen op de hoek van de Remylaan en de Vaartdijk, aan de voet van de monumentale silotoren, werd volgens onderzoek van E. Willekens opgetrokken in 1905 en maakt deel uit van de achterliggende stijfselfabriek. De woning werd gebouwd in opdracht van deze Remyfabriek en fungeerde als het onderkomen voor de conciërge.

De asymmetrische compositie telt drie op drie traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak met wolfseinden met de nok loodrecht op de Remylaan. De onderkelderde bakstenen woning heeft een vierkante plattegrond en oriënteert zich met de voorgevel naar de Remylaan. Deze gevel wordt rechts gemarkeerd door een hoger oplopende torenvormige travee van drie bouwlagen onder een kunstleien tentdak, overkragend op bakstenen consoles; bovenaan bevindt zich een deurvenster met een klein balkon met houten leuning op een hardstenen plaat die rust op dito consoles. Overigens wordt deze gevel geopend door segmentboogvensters met hardstenen lekdrempels; op de begane grond waren er ten tijde van de inventarisatie nog houten luiken die inmiddels werden weggehaald. De bovenvensters worden bekroond door een bakstenen waterlijst. De zijgevel gericht naar de Vaartdijk is eenvoudiger uitgewerkt met gelijkaardige vensters als in de voorgevel. Het overkragende dak rust aan deze zijde op uitgewerkte modillons. Het schrijnwerk werd ter hoogte van de vensters over de volledige woning vernieuwd, vermoedelijk met behoud van de oorspronkelijke indeling (T-ramen met horizontale roede ter hoogte van de opengaande delen). Een houten paneeldeur met drie boogvormige bovenlichten bleef bewaard.

Ter hoogte van de conciërgewoning vertrekt een gesloten omheiningsmuur met hardstenen deksteen en vormt zo de scheiding tussen de Remylaan en de fabriek. De muur werd, voortgaande op de verschillende vormgeving (onder andere verdiepte gevelvlakken ter verlevendiging van de muur, zandstenen lijsten,…), in verschillende fasen opgetrokken. Een dubbele metalen poort verschaft de toegang tot de achterliggende fabriekssite.