Het geheel van twee gekoppelde woningen werd volgens onderzoek van E. Willekens opgericht omstreeks 1919-1930 en vertoont referenties aan de art-decostijl. Voornamelijk nummer 29 bleef erg gaaf bewaard, mede door de intacte gevelafwerking in cimorné en het gedeeltelijk bewaarde schrijnwerk.

Deze woningen zijn gebaseerd op het door de Wijgmaalse stijfselfabriek Remy geïntroduceerde type van de gekoppelde woning. De verlichte industrieel Edouard Remy en zijn opvolgers bouwden naast de stijfselfabriek langs de Vaart ook tal van woningen en gemeenschapsvoorzieningen in Wijgmaal voor de werknemers van de fabriek. De volgens spiegelbeeldschema gekoppelde woningen zijn opgericht omstreeks 1919-1930, en vertonen referenties aan de art-decostijl. Elke wooneenheid is opgetrokken uit twee traveeën en één bouwlaag onder een gemeenschappelijk, hoog opgetrokken mansardedak bekleed met natuurleien en eindigend in een piron. Dit beeldbepalende, overstekende dak wordt gedragen door een doorlopende houten kroonlijst op kleine klossen. Het verticaal dakschild wordt per woning doorbroken door een vierdelig vensterregister. Tegen de zijgevels leunt telkens een centrale uitbouw aan, van verschillende breedte onder een mansardedak (erg prominent bij nummer 29). De gevels worden geritmeerd door grote rondboogopeningen. Nummer 29 behield de oorspronkelijke inkomloggia.

De gevels van nummer 29 zijn bezet met cimorné, een decoratieve cementbepleistering die bestaat uit een kleurrijk mengsel van marbrite-glas. De techniek werd zowel esthetisch toegepast als functioneel. De gevel van nummer 31 werd bepleisterd en verloor hierbij de decoratieve gevelafwerking. Het schrijnwerk werd bij beide panden grotendeels vernieuwd. Een fijn uitgewerkte, getrapte houten vensterpartij met kleine roeden, bleef bewaard in de rechter zijgevel (nummer 29).