Villa-Germaine werd volgens onderzoek van E. Willekens gebouwd in 1907 in opdracht van de stijfselfabrikant Remy als woonst voor het kaderpersoneel werkzaam in de nabijgelegen fabriek. De verlichte industrieel Edouard Remy en zijn opvolgers bouwden naast de stijfselfabriek langs de Vaart ook tal van woningen en gemeenschapsvoorzieningen in Wijgmaal voor de werknemers van de fabriek. De eclectische villa ontleent haar belle-epoque-karakter aan het decoratief aangewende baksteenmetselwerk, de smeedijzeren bekroningen, de houten balustrade in combinatie met de verdwenen luifel. Ook het paviljoen achter in de tuin en de afsluiting van het perceel dragen bij aan dit karaktervolle geheel dat bovendien erg gaaf bewaard bleef. 

De villa wordt omgeven door een tuin, die aan de Stationsstraat is afgesloten door een lage gecementeerde muur met pijlers in rode en witte baksteen, waartussen ijzeren hekwerk met geometrisch patroon. Zij is gelegen tegenover de spoorlijn Leuven-Mechelen die enkele decennia voor de bouw werd aangelegd.

De villa is gebouwd op een vierkant grondplan van twee bij drie traveeën, en telt twee bouwlagen onder een afgetopt, leien tentdak met een smeedijzeren vorstkam. De vier gevels werden opgetrokken in baksteenmetselwerk met rijkelijk uitgewerkte horizontale banden en friezen in witte baksteen. Een natuurstenen sokkel vormt de aanzet voor deze statige gevels, die op beide bouwlagen zijn geopend door brede, getoogde deur- en vensteropeningen. De schoorstenen werden ter hoogte van de zijgevels als risalieten uitgewerkt. Houten kroonlijst op decoratieve consoles. De dakschilden van de voor- en zijgevels worden centraal doorbroken door een kleine houten dakkapel (aanvankelijk ook voorzien van een ijzeren topstuk). Tegen het hoofdvolume leunt aan beide zijden een rechthoekig volume aan, elk met een venster- en deurtravee. Het rechter volume draagt een terras met een houten borstwering. Iconografische bronnen tonen hoe de voorgevel aanvankelijk met de rechter zijgevel was verbonden door een L-vormige luifel gedragen door houten pijlers, die in stijl aansloot bij de vermelde borstwering. Het houten schrijnwerk werd vernieuwd volgens de oorspronkelijke raamverdeling.

Achterin de tuin bevindt zich een paviljoentje dat oorspronkelijk was opgebouwd uit een volume op vierkant grondplan, bekroond met een zeshoekige koepel, en dat toegankelijk was via een vleugeldeur aan de voorzijde. Van dit in volume gewijzigde paviljoen, is vandaag de oorspronkelijke dakconstructie nog herkenbaar.