Dit ensemble van tien gekoppelde bediendewoningen in neoclassicistische stijl, werd gebouwd in opdracht van de Wijgmaalse stijfselfabriek Remy voor haar bedienden.
Historiek
Dit ensemble van tien gekoppelde bediendewoningen in neoclassicistische stijl, werd gebouwd in opdracht van de Wijgmaalse stijfselfabriek Remy voor haar bedienden. De verlichte industrieel Edouard Remy en zijn opvolgers bouwden naast de stijfselfabriek langs de Vaart ook tal van woningen en gemeenschapsvoorzieningen in Wijgmaal voor de werknemers van de fabriek. De woningen werden kadastraal geregistreerd in vier fasen: 1866 (nummer 22), 1872 (nummers 19, 20 en 21), 1874 (nummer 17 en 18) en 1875 (nummers 13, 14, 15 en 16). Ondanks de verschillende bouwdata, beantwoorden de woningen aan eenzelfde typologie, met identieke gevelopstanden.
De tien woningen werden tegen lage huurgelden verhuurd aan bedienden van de fabrieken en stonden bekend onder de naam ‘Rijkeroot’. Deze rij werd als eerste opgetrokken onder het directeurschap van Remy en stond vervolgens model voor vele andere reeksen huizen in Wijgmaal, bestemd als huisvesting van de werknemers (zie Henricus Wittebolsstraat nummer 54-60). De eerste pastoor van Wijgmaal, Pastoor Bellon, woonde van 1875 tot 1888 in huis nummer 15.
Beschrijving
De woningen tellen telkens twee traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak, aanvankelijk bedekt met zwarte leien. De tien woningen werden geschakeld volgens een repeterend schema, met uitzondering van nummer 22 dat gespiegeld is en een extra travee telt. De bakstenen gevels werden gecementeerd en voorzien van schijnvoegen (verschillende uitwerking tussen de eerste en tweede bouwlaag). Rechthoekige vensters en deuren ritmeren de begane grond, getoogde vensters kenmerken de verdieping. De bovenvensters zijn voorzien van geriemde omlijstingen met sluitstenen versierd met rocailles en van decoratie onder de lekdrempels. De muurankers worden per bouwlaag gecamoufleerd door decoratieve veelhoeken, eveneens in cement. De eenvoudige, doorlopende houten kroonlijst en het oorspronkelijke houten schrijnwerk met T-verdeling werden vernieuwd bij al de woningen. Nummer 14 heeft nog de oorspronkelijke luiken op de benedenverdieping. Het gevelparement van de huizen nummers 17, 20, 21 en 22 werd vernieuwd. Desondanks behield het geheel zijn karakteristieke gevelritme.
- Kadasterarchief Vlaams-Brabant, Kadastrale mutatieschetsen Leuven, afdeling XV (Herent), sectie D, 1866/18, 1872/10, 1874/10 en 1875/7.
- COKELAERE J. 1985: Beleving en waardering van het gebouwde in het Wijgmaal van Remy, Leuven, fig. 3.3.3.
- WILLEKENS E. 2016: The immovable heritage master plan as a new tool for integrated heritage conservation in Flanders. Case study: Wijgmaal, onuitgegeven verhandeling, Katholieke Universiteit Leuven, Faculteit ingenieurswetenschappen.
- WILLEMSENS C. 1986: “Morfo-typologische studie van het dorp Wijgmaal”, onuitgegeven verhandeling, Katholieke Universiteit Leuven, Faculteit toegepaste wetenschappen, Afdeling architectuur: volume I 34 en volume III, 3.2.1.
- ROUWET M. 1975: Sprokkelingen uit de geschiedenis van Wijgmaal aan de Dijle. Wijgmaal, 33.
- VERPOYLT R. 1981: Wijgmaals verleden: 23 gewassen tekeningen met begeleidende tekst. Tentoonstellingscatalogus, Wilsele.
