Deze burgerwoning werd in 1963 in expo '58-stijl door architectenbureau Aimé M. Vilain ontworpen. Het architectenbureau Vilain was gevestigd in de Land Van Waaslaan 42 te Sint-Amandsberg. De opdrachtgever was René Vilain, eveneens vlakbij wonend in de Victor Braeckmanlaan 41. In de gevelsteen staan de signaturen van het architectenbureau en de aannemer: "A.M. VILAIN ARCHITEKTEN ST AMANDSBERG, DE BOSSCHER J., AANNEMER, HEUSDEN". Het bouwdossier is ondertekend door A. Vilain – Van Den Driessche.

Het architectenbureau Aimé M. Vilain is tot nog toe niet geregistreerd in de inventaris bouwkundig erfgoed. Wel zou volgens Patrick Viaene de woning in de Land Van Waaslaan 92 ook van zijn hand zijn. De ontwerpen die Vilain in de Land Van Waaslaan gerealiseerd heeft, behoren door hun typische modernistische vormentaal tot de meest vooruitstrevende architectuur in de straat, waarvan de bebouwing voornamelijk uit ontwerpen in decoratieve of sobere art deco of historiserende bouwstijlen bestaat. Aimé Vilaien was behalve architect ook kunstenaar en realiseerde hoogstwaarschijnlijk het kunstwerk in keramiek naast de voordeur.

De burgerwoning telt twee bouwlagen en drie bouwlagen onder een pannen zadeldak met de nok parallel met de straat. Het zadeldak overkapt slechts het voorste gedeelte van de woning, zodat de nokhoogte van de naastliggende woningen zou aansluiten, maar loopt daarachter verder als een plat dak. De lijstgevel onder houten bakgoot heeft een zeer open karakter door zijn rechthoekige gevelopeningen met houten schrijnwerk die telkens een volledige verdieping innemen. Enkel de geveldelen ter hoogte van de gemene muren en vloerplaten zijn gesloten, en vormen een met kunststeen panelen beklede omkadering voor de identieke gevelopeningen. In de onderste regels is hierbij boven de gelijkvloerse verdieping een fries met glasdallen uitgewerkt. De gelijkvloerse bouwlaag heeft in de linkertravee een beglaasde dubbele voordeur, van de recente garagepoort in de rechtertravee afgescheiden door een penant die versierd is met een kunstwerk gemaakt uit keramiek. De vormentaal van dit kunstwerk past volledig in de architectuurstijl van de golden sixties waarin de woning opgebouwd is en is, hoewel niet gesigneerd, wellicht toe te schrijven aan kunstenaar en architect Aimé Vilain. De verdieping wordt volledig ingenomen door een gevelbrede en -hoge drieledige vensterpartij. De tweede verdieping is uitgewerkt als een inpandig terras, toegankelijk via een gevelbrede vensterpartij met centrale beglaasde deur. Het buitenplafond is uitgewerkt als een houten uitkragend vlak. Het terras heeft aan de rechterzijde een bepleisterde gesloten borstwering en is aan de linkerzijde opengewerkt met smeedijzeren regels waarboven zich een balkvormige bloembak bevindt met mozaïekafwerking. Dergelijke volumecompositie in een gevelvlak is een typisch voorkomen bij het modernisme en doet zelfs terugdenken aan de Stijl.

De architect geeft de woning een eigentijdse indeling mee, welke afstapt van de klassieke ruimte-indelingen. Het betreft een typische bel-etagewoning, kenmerkend voor rijwoningen in de naoorlogse periode. De gelijkvloerse verdieping is als dienstverdieping ingericht, met uitsluitend functionele ruimtes. De garagepoort geeft toegang tot de achterliggende garage. Via het tochtportaal aan de straat komt men in een inkomhal terecht, waar een spiltrap opgesteld staat. Hierachter geeft een gang uit op een technische ruimte, wasplaats, toilet en de achterliggende tuin. De eerste verdieping heeft een open grondplan, waarbij de zithoek met opmerkelijk schouwvolume aan de straatzijde ingericht is en de eethoek met open keuken en aansluitende berging aan de tuinzijde. Van hieruit is een perceelsbreed terras toegankelijk dat met een trap in verbinding staat met de tuin. De tweede verdieping heeft zowel langs de straat- als tuinzijde een perceelsbrede slaapkamer, gescheiden door de badkamer naast de centrale traphal.