Deze burgerwoning in neoclassicistische stijl werd in 1924 ontworpen door architect Henri Vaerwyck-Suys, die in de aangrenzende Schoolstraat 35 in Sint-Amandsberg woonde. De opdrachtgever was handelaar Ch. J. Bekaert, eveneens in Sint-Amandsberg wonende, in de Meersstraat 2. De woning is gesigneerd net boven de plint, centraal in de gevel: het opschrift "H.VAERWYCK-SUYS/ BOUWKUNDIGE" is uitgewerkt in de pleister.

Henri Vaerwyck-Suys heeft verschillende gebouwen in de straat op zijn naam staan. De architect kiest voor een eenvoudige classicerende stijl waarin hij elementen van de art deco verwerkt, helemaal passend bij de gesloten middelhoge interbellumbebouwing die het straatbeeld van de Land Van Waaslaan karakteriseert. Vaerwyck-Suys was vooral actief in de jaren dertig en tijdens de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Hij is vooral gekend door het uitbouwen en herstellen van religieuze architectuur.

In zijn oeuvre zijn maar enkele burgerlijke projecten gekend, bijna allemaal in Oost-Vlaanderen te situeren. Hij hanteert verschillende stijlen: we zien ook de art-nouveaustijl en de Vlaamse regionalistische stijl terugkeren.

De woning heeft een enkelhuisopbouw met drie traveeën en drie bouwlagen boven een souterrain en onder een mansardedak. De dakopstand is afgewerkt met leien en bevat twee verbouwde houten dakkapellen. Het bovengelegen dakgedeelte is afgewerkt met dakpannen. Het gevelvlak is opgebouwd uit geel baksteenparement, waarbij alle gevelopeningen omlijst zijn door een geprofileerde cementering in natuursteenkleur. De lijstgevel staat op een hoge plint in blauwe hardsteen, waarin twee hoge keldervensters zijn verwerkt.

Ongelijke aanpak van de traveeën, waarbij de poorttravee rechts risaliterend en een halve bouwlaag hoger is uitgewerkt. Het risaliet is bovenaan op beide uiteinden bekroond met natuurstenen ornamenten. Onderaan wordt de plint doorbroken door een rechthoekige poortopening tussen afgeschuinde dagkanten. De twee houten, witgeschilderde vleugels van de poort zijn geometrisch ingedeeld door kleinhouten, ingevuld met reliëfglas en glas in lood met art-decomotieven. De verdiepingen van de poorttravee zijn benadrukt door een driezijdige, over de verdiepingen doorlopende erker. De erker is volledig bepleisterd, en elke zijde bevat een rechthoekig venster. De borstwering en bekroning van het bovenste niveau is versierd met art-deco-bas-reliëfs uitgewerkt in de pleister.

De twee identiek uitgewerkte venstertraveeën links zijn afgeboord met een hedendaagse bakgoot. Hierbij zijn in de hoge plint twee enkelvoudige, rechthoekige souterrainvensters uitgewerkt, bovenaan versierd met natuurstenen muizentandfries. De verdiepingen hebben identieke rechthoekige vensteropeningen in neoclassicistische omlijstingen. Al het raamschrijnwerk in de gevel is recent.

Vaerwijck-Suys geeft de woning een zeer onconventionele enkelhuisinrichting aangezien de binnenruimtes achter de venstertraveeën telkens een halve verdieping verspringen tegenover deze in de poorttravee. In de rechter travee geeft de poort toegang tot een doorrit die de volledige diepte van het huis inneemt, eindigend op een garage. Deze travee bevindt zich op straatniveau. Een traphal haaks op de doorrit biedt toegang tot de centrale inkomhal van de woning, waarin zich het trappenhuis bevindt, parallel met de straat. De twee linkertraveeën hebben een hoog souterrain, waarin zich aan straatzijde de eetkamer en aan tuinzijde de keuken bevinden. Gezien de omvang van de woning is het mogelijk dat deze eetkamer bedoeld was voor personeel. Verdere plannen van de verdiepingen ontbreken, maar vermoedelijk is de verhoogde begane grond in de venstertraveeën uitgewerkt als bel-etage, met een enfilade van salon en eetkamer, waarachter zich doorgaans een veranda bevindt. Op de hogere verdiepingen bevinden zich doorgaans de slaapkamers.