Deze twee burgerwoningen werden in 1936 door architect Ernest Snoeck als een ensemble in vooruitstrevende modernistische stijl ontworpen. Snoeck woonde in de nabijgelegen Reginald Warnefordstraat 44 in Sint-Amandsberg. De opdrachtgever was Andreas Pollet, een gepensioneerde postbode die in de Visscherstraat 58 in Gent woonde.

Snoeck was actief op verschillende terreinen. Van zijn hand kennen we burgerhuizen, winkels, villa's, werkmanswoningen, en uitbreidings- en veranderingswerken. Voor burgerhuizen zien we voornamelijk ontwerpen in een art deco en gematigd modernisme terugkomen, terwijl zijn ontwerpen voor villa's eerder geïnspireerd zijn op Engelse landhuizen. Elementen die vaak in zijn ontwerpen terugkomen zijn afgeronde erkers, in zijn latere werk het gebruik van gele glazuurstenen in de gevels, en de voorliefde voor glasramen aangebracht in de bovenste geledingen van de ramen of in de traphal. Deze modernistische woning vormt binnen het oeuvre dat we van Snoeck kennen één van de meest vooruitstrevende gevelontwerpen. In de straat behoort de woning tot de enkele modernistische woningen die de overwegend uit art deco en historiserende bouwstijlen bestaande straat rijk is.

Het sterk symmetrisch opgebouwde ensemble bestaat uit twee identieke burgerwoningen van twee ongelijke traveeën en drie bouwlagen onder een plat dak, die in elkaars spiegelbeeld opgebouwd zijn. Er is een opvallende tweeledige aanpak van de gevel, waarbij de centrale deurtraveeën in rood metselwerk zijn opgebouwd, en een uitgesproken verticaliteit kennen, terwijl de zijdelingse venstertraveeën een conventionelere horizontaliserende aanpak kregen en een geel bakstenen parement. Meest in het oog springend binnen het ontwerp is de verhoogde smalle deurtravee die de spiegelas van het ensemble vormt. Vier smalle verticale vensterstroken met glas in lood lopen over alle verdiepingen door, telkens gevat tussen rode bakstenen pilasters. Onderaan worden ze begrensd door de doorlopende hardstenen voordeurportiek. Deze gelijkvloerse portiek bevat een houten voordeur die tussen afgeronde geribde dagkanten in het gevelvlak verzonken ligt.

De brede venstertraveeën sluiten langs weerszijden het ensemble af en contrasteren door hun verschillende vormgeving en materialiteit met de centrale deurtraveeën. Het gevelvlak van de venstertraveeën is opgebouwd uit geel baksteenparement, waarbij de borstweringen en zones boven de lateien van de vensters met verticaal metselwerk uitgewerkt zijn. De lijstgevels staan op een hardstenen plint met voetschraper naast de voordeur en worden bovenaan afgesloten met een sobere houten bakgoot. Op de gelijkvloerse verdieping bevindt zich een breed venster, overkraagd door het erkervolume met afgeronde hoek op de eerste verdieping. De erker is volledig opengewerkt met een venster onder betonnen latei. Boven de erker sluit een sobere buisbalustrade het balkon af, welke via een deuropening met zijlichten op de tweede verdieping betreedbaar is.

Ondanks de moderne gevelpartij, die een vooruitstrevende interieurindeling laat vermoeden, koos de architect er voor om de identieke woningen een conventionele enkelhuisindeling mee te geven. Via de voordeur betreedt men de inkomhal, die achteraan uitgeeft op de traphal die alle verdiepingen met elkaar verbindt. Deze gang geeft toegang tot de naastliggende salon aan de straatzijde die in enfilade staat met de eetplaats aan de achterzijde. Achter de traphal bevindt zich naast de koer met tuintrap een keuken met schotelhuis, in een smallere achterbouw. Op de verdieping zijn een slaapkamer met badkamer langs de straatzijde ingericht en een slaapkamer aan de tuinzijde naast de traphal. Van de tweede verdieping is geen planmateriaal beschikbaar, maar waarschijnlijk zijn hier uitsluitend slaapkamers ingericht. Verder is de voorzijde van de woningen onderkelderd.