Het nieuwe Sint-Pietersstation werkte stimulerend op de ontwikkeling van de nieuwe wijk eromheen. In de convergerende straten wisselen kleinhandel en horeca af met burgerhuizen in variërende bouwtrant met overwegend art-nouveau-inslag.

Eén van de belangrijkste straten van de wijk waar de nieuwe stijl in de architectuur het beste vertegenwoordigd wordt is de Prinses Clementinalaan. De straat werd ingetrokken circa 1905 als verbinding tussen het Parkplein met het eerste station en het te bouwen Sint-Pietersstation aan het nieuwe stationsplein, het Koningin Maria Hendrikaplein. Het werd een ruime beboomde laan, thans beplant met Meelbes en lage struiken als wortelbescherming, parallel aan de verhoogde spoorwegberm met bij Koninklijk Besluit vastgelegde voortuintjes afgesloten door sierlijke smeedijzeren hekken. Naast talrijke mooie art-nouveauhuizen komen eenvoudigere rijhuizen voor met eveneens geglazuurde parementen verlevendigd met kleurige banden, arduinen cordons, markerende houten erkers en sporadisch een faiencetegeltableau. Ook de architectuur van het interbellum met voorbeelden in art deco of zakelijke baksteenstijl aansluitend bij de Amsterdamse School is duidelijk vertegenwoordigd (onder meer de nummers 94-106, 112, 114-120, 183-185).