Op noordelijke oever van Dikkebusvijver, zogenaamde "Vaubantoren", gebouwd in 1684 (1680?) als versterking ter verdediging van de Ieperse waterbevoorrading en als sashuis voor de valsluis die de watertoevoer vanuit de vijver van Dikkebus naar Ieper moest regelen. Eertijds deel uitmakend van de omvangrijke water- en verdedigingswerken, aangelegd tussen 1678 en 1684 volgens plannen van architect-ingenieur Sébastien Le Prestre de Vauban, om de stad Ieper- door Verdrag van Nijmegen (1678) naar Frankrijk overgedragen - te versterken. Na de Eerste Wereldoorlog "restauratie" - wat neerkwam op afbraak en heropbouw van Oostgevel en heropbouw vanaf bovengeleding - onder leiding van architect Jules Coomans (Ieper), met gebruik van onder meer Euvillesteen en blauwe hardsteen.

Massieve, deels begroeide geel bakstenen toren van drie geledingen onder schilddak (leien). Overkragende bovenverdieping op uitstekende balkkoppen, een vormgeving ontleend aan de vakwerkbouw. Rechthoekige muuropeningen, onder meer kozijnvensters (schuiframen; kleine roedeverdeling) onder strekse latei. Schouderboogdeur, bereikbaar via trap, in oostgevel. Oorspronkelijk, rechthoekige deur met steektrap in westgevel. Laatstgenoemde met gemarkeerde schouw. Vlak overzolderde binnenruimte met eiken balken. Onder de zuidgevel bevindt zich een sluis met rondbogige overkraging (natuursteen?). Oprichting van modern pomp- en waterzuiveringsstation naar ontwerp van in Sandron, in 1926, in onmiddellijke nabijheid.