De Sint-Gummarusstraat werd aangelegd in 1877-1878 tussen de Heilige Geest- en De Heyderstraat. In de straat bevond zich oorspronkelijk de Tiendschuur samen met de aanpalende blijk, een uitgestrekt pand dat aanvankelijk waarschijnlijk eigendom was van de Sint-Gummaruskerk als opslagplaats voor de vele inkomsten in natura.

Het huidige straatbeeld vertoont een homogene neoclassicistische bebouwing van woonhuizen, uit het laatste kwart van de 19de eeuw, soms aangepast, sporadisch vervangen door nieuwe bouw. Oorspronkelijk betrof het bepleisterde en beschilderde lijstgevels, overwegend met enkelhuisopstand, van drie tot vier traveeën en drie bouwlagen onder zadeldaken. Rechthoekige of getoogde vensters, vaak in geriemde of vlakke omlijsting, al dan niet met sluitsteen. Nummers 18-20: rechthoekige vensters met afgeronde bovenhoeken. Soms benadrukte middentravee door het gebruik van deurvensters met balkon; nummer 9 met centraal risaliet tussen pilasters onder bekronend driehoekig fronton. Klassieke hoofdgestellen bestaande uit een geprofileerde architraaf, blind fries of met casementen, en houten kroonlijsten meestal op klossen of modillons; sommige met rijker uitgewerkte consoles. Nummer 2 (1877). Nummers 5 (1877), 7 (1879), 9 (1877), 40 (1877), alle naar ontwerp van F.H. Cox.