Ensemble van een villa met achterliggend paviljoen en bijhorende garage, ontworpen in een regionalistische, traditioneel landelijk geïnspireerde stijl naar ontwerp van André Claessens in 1956.

Het huidige uitzicht is het resultaat van een ingrijpende verbouwing en gedeeltelijke heropbouw van een hovenierswoning met garage en paardenstallen. Deze gebouwen hoorden voorheen bij de villa in neostijl, gelegen op de hoek van de Brusselsesteenweg en de Rode-Kruisstraat (nummer 1). André Claessens ontwierp de verbouwing in 1956 in opdracht van Adolf De Meulemeester. Het regionalistische karakter van het ensemble wordt ook versterkt door de gelijkaardige vormgeving van de aanpalende villa ter hoogte van nummer 5.

Het ontwerp situeert zich in de laatste jaren van de carrière en het leven van architect Claessens, die overleed in 1960. Tijdens het interbellum konden er twee villatypes onderscheiden worden in zijn oeuvre. Enerzijds ontwierp hij heel strakke, modernistische villa’s, aansluitend bij de Internationale Stijl of met kenmerken van de gestroomlijnde bootstijl. Anderzijds ontwierp hij traditionele, versoberde landhuizen, met een aandacht voor de relatie tot de tuin, de uitwerking van de schouw en een verzoening met moderne elementen. Deze klassieke regionalistische villa sluit aan bij de traditionele strekking in zijn oeuvre, maar getuigt minder van een persoonlijke interpretatie of de incorporatie van moderne vormen.

Het oorspronkelijke gebouwencomplex omvatte voor de verbouwing een langgestrekt volume aan de straatkant met van west naar oost paardenstallen, een bergplaats, een torentje met trap in een uitbouw van de achtergevel, en een garage. Ten zuiden ervan bevond zich een kleiner, vrijstaand paviljoen. Het langgestrekte volume werd aan de westzijde ingekort bij de herbestemming tot woning en verder uitgebouwd aan de oostzijde. De dakbedekking met schaliën werd vervangen door riet. Het traptorentje bleef behouden, evenals het vrijstaande paviljoen. Tussen het paviljoen en de toren kwam er een overdekte doorgang en het paviljoen werd ook verbonden met het vernieuwde garagevolume ten zuidwesten, die in hun voorkomen en bedaking aansluiten bij het hoofdgebouw.

De villa is uitgewerkt als een volume met één bouwlaag en een bovenverdieping ingewerkt onder het dak. Het met riet afgedekte schilddak wordt geopend met afgeronde dakvensters en -kapellen, en aan de achterzijde uitgebouwd met een klein dak boven het behouden, tweelaagse torenvolume. Zowel aan de voor- als achterzijde bevindt zich een monumentale, verzorgd uitgewerkte schouw. In tegenstelling tot het polychrome baksteenparement dat werd voorgesteld op de bouwplannen, is het bakstenen volume volledig wit geschilderd op een zwart geschilderde plint. De gevels worden geopend met rechthoekige vensters, voorzien van houten schrijnwerk met kenmerkende vierkante roedeverdeling. Aan de straatkant is de achtergevel opengewerkt ter hoogte van de traphal met een groot venster dat uitgebouwd is in het dak. Dit dakvensters is onderverdeeld door kunststenen monelen en ingevuld met ramen met een kleine ijzeren roedeverdeling.

Inwendig wijzigde het hoofdvolume ingrijpend en werden van west naar oost de keuken, eetplaats, hal en woonplaats voorzien op de benedenverdieping. Op de bovenverdieping bevinden zich volgens de bouwplannen een ruime hal, twee slaapkamers, een badkamer en bergruimte.

De naar het zuidoosten geopende voorgevel, die uitkijkt naar de tuin, sluit ter hoogte van het torenvolume via een overdekte doorgang aan op het voormalige paviljoen, dat op zijn beurt verbonden is met het haakse garagevolume onder een zadeldak. Het paviljoen en de garage sluiten aan bij de woning dankzij hun wit geschilderde bakstenen parement en rieten bedaking. Volgens een bouwplan van 1957 is de geveltop van de achtergevel van de garage voorzien van imitatie vakwerk.