Woning ontworpen door architect René Heyvaert in 1963, in opdracht van zijn broer Marc Heyvaert. De bungalow maakt deel uit van een modelverkaveling op familiegronden van Olivier Nowé - Heyvaerts associé - aan de Korte Rijakkerstraat in Mariakerke. Deze verkaveling werd vanaf 1955 uitgebouwd met een ensemble van vooruitstrevende, moderne woningen naar ontwerp van het collectief van Nowé en Heyvaert, evenals enkele vroege ontwerpen van Daniël Craet, eventueel in samenwerking met Nowé.

Historiek

De eerste ontwerpplannen voor dit perceel waren opgemaakt in 1961 in opdracht van Henri en Jeanne Nowé-Vander Stegen, ouders van Olivier Nowé. Zij waren eveneens de opdrachtgevers van de naburige bungalows op nummers 15-19, waarvan de bouwplannen dateren uit 1959. Olivier Nowé ontwierp in 1961 een villa met twee woongelegenheden voor dit perceel. Als meergezinswoning viel het ontwerp op binnen de wijk. Ook vormde het qua volume een combinatie van de twee woningtypes die Nowé en Heyvaert in de wijk realiseerden, namelijk een eenlaags en tweelaags volume onder platte daken. Het eenlaagse gedeelte zou twee garages en twee bergruimtes omvatten; het volume van twee bouwlagen op beide niveaus een identieke wooneenheid met drie slaapkamers. Een opvallend ontwerpelement was een buitentrap langs het eenlaagse gedeelte, die leidde tot een dakterras erboven en die eveneens de toegang zou zijn tot het woongedeelte op de bovenverdieping. De bouwplannen vermeldden typische moderne materialen, namelijk een opvulling van de bakstenen buitenmuren met sandwichpanelen en witte glasal, gecombineerd met zwart metalen schrijnwerk voor de trap en de vensters en een rode metalen balustrade ter afsluiting van het terras.

Bij de goedkeuring van de plannen van deze woning en enkele andere in de wijk werd door het stadsbestuur gesteld dat de hoogte tussen vloer en plafond aangepast diende te worden tot 2,7 meter. Nowé verweerde zich hiertegen in een brief, aangezien het een ingrijpende verhoging van de bouwkost zou betekenen en aldus nefast zou zijn voor zijn klanten. Dit werd verworpen door het stadsbestuur, maar het is onduidelijk of dit de reden was waarom het ontwerp niet werd gerealiseerd. In 1963 was het perceel nog steeds onbebouwd en ontwierp het bureau van architecten Nowé, Heyvaert en Platel een nieuwe woning, dit maal in opdracht van Marc Heyvaert. De plannen waren enkel ondertekend door René Heyvaert.

Beschrijving

De woning van Marc Heyvaert is een typisch voorbeeld van een functionele bungalow, ontworpen vanuit het streven van architect Heyvaert naar een maximaal rendement op basis van een minimum aan middelen. Dit resulteerde bij Nowé en Heyvaert in relatief eenvoudige, modulaire woningen, met een tijdelijk karakter en opgebouwd uit eenvoudige structuren en goedkope, ‘nieuwe’ bouwmaterialen. Eén van de opvallendste realisaties van Heyvaert was de woning voor zijn broer Gilbert in Destelbergen (Hellegatstraat 36).

De bungalow die hij voor zijn broer Marc ontwierp in Mariakerke is eenvoudiger, maar evenzeer representatief voor zijn experimenteel modernisme. Het is een eenvoudige en ‘eerlijke’ prefabconstructie, waarbij alle onderdelen van het ontwerp – de materialen, de vorm en de inhoud – onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het strakke volume van één bouwlaag onder een uitkragend plat dak, combineert geveldelen in zichtbare baksteen, namelijk de achtergevel en de schouw, met houten beplankingen en grote rechthoekige vensters met houten schrijnwerk (teak volgens de bouwplannen). De dakrand was volgens de bouwplannen afgewerkt met zwart geëmailleerde asbestcementplaten, maar is vandaag afgewerkt met een vernieuwd houten latwerk. Door te besparen op de bouwkost, kwamen middelen vrij voor onder meer het gebruik van dubbel glas, wat op de bouwplannen was aangeduid met de merknaam Thermopane. Dit type van dubbele beglazing, vervaardigd sinds 1947, werd heel frequent toegepast sinds de jaren 1950 en verspreid door de Brusselse firma Glaver (Glaces et Verres). Heyvaert benutte dit type beglazing bijvoorbeeld ook in de woning van Gilbert Heyvaert.

De grote transparantie van het volume en de logische, functionele opbouw ervan, leidden tot een grote dialoog tussen interieur en exterieur. Dankzij de modulaire opbouw van het volume, was in het interieur een flexibele, aanpasbare ruimte-indeling mogelijk, gekenmerkt door een grote openheid. De woning omvat volgens de bouwplannen aan de westzijde een open leefruimte, bestaande uit een speel- en werkhoek, een woonplaats, een eethoek en een open keuken. Enkel tussen de werk- en eethoek was een scheiding door middel van een kast voorzien. Een centrale, oostelijke gang ontsloot de drie slaapkamers aan de zuidzijde van de woning en een badkamer, toilet en wasplaats aan de noordzijde.