Opvallende architectenwoning uit 1984 van Clemens Buntinx. Het pand oogt nog sterk brutalistisch door de massieve stapeling der volumes in zichtbare betonsteen of bedekt met zwarte golfplaten en de spaarzame doorbrekingen, met een bescheiden postmodernistische toets door enkele details in een felrode tint.

De woning, een halfopen bebouwing, ligt op de hoek van de Bromeliastraat en de Victor Braeckmanlaan, op een onregelmatig, zeshoekig bouwperceel, dat aan de kant van de Bromeliastraat noordoostgericht is.

Het pand is een stapeling van volumes van één tot twee bouwlagen op een onregelmatig grondplan, onder een combinatie van platte daken en lessenaarsdaken. Het parement is voor een klein deel opgebouwd uit zichtbare betonsteen, maar het uitzicht wordt bepaald door een dominante bekleding uit zwarte golfplaten, die hele blokken inkapselen, slechts spaarzaam door vensters doorbroken en verlevendigd door in- en uitspringende elementen, die het sculpturale karakter van het geheel nog meer benadrukken. Het pand behoudt zijn oorspronkelijke, metalen schrijnwerk.

De ingang tot de woning bevindt zich in de zuidelijke zijgevel. Op de benedenverdieping bevinden zich de woonvertrekken en de garage, op de eerste verdieping is er ruimte voor drie slaapkamers, twee ‘natte cellen’ en het architectenbureau. De tweede verdieping herbergt nog een vierde slaapkamer, een zolder en een ruimte voor de verwarmingsketel.

De planindeling is open, maar door het gebruik van kleine tussenwanden en andere vaste interieurelementen (vrijstaande haard) uit beton en betonsteen en het aanwenden van niveauverschillen is het goed bewaarde interieur toch sterk gecompartimenteerd. De materiaalkeuze in het interieur sluit volledig aan bij het brutalisme en de architectuur vertoont zo gelijkenissen met het werk van andere Gentse architecten als Raman en Schaffrath of Louis Hagen.