Deze villa met kenmerken van de expo-stijl werd opgetrokken in opdracht van de heer René Otte. De bouwvergunning werd afgeleverd in 1957. Plannen voor de woning, de tuinafsluiting en tuinaanleg werden opgemaakt door de architect Pierre Godts uit Kampenhout. Deze villa onderscheidt zich van de overige bebouwing in Wijgmaal vanwege de uitgesproken architectuur met invloeden van de expo-stijl. Kenmerken van deze stijl die ook het ontwerp van Pierre Godts typeren, zijn het gebruik van witgeschilderde baksteen, lessenaarsdaken, sterk uitkragende dakranden en luifels, het gebruik van breuksteen en kenmerkende boomerang-deurgrepen aan de voordeur en garagepoort. De grote vensterpartijen die gericht zijn op de tuin, brengen de woning in nauwe relatie met de buitenruimte.

De woning bestaat uit verschillende volumes, die op een dynamische manier met elkaar in verbinding staan. Het eenlaagse volume van de garage is verbonden met het hoofdgebouw door middel van een transparante, gebogen galerij. Vormgegeven als afzonderlijke entiteiten, sluiten de drie volumes op elkaar aan door de doorlopende bedaking. Het lessenaarsdak van de garage grenst aan het platte dak van de galerij, dat aansluit op de schuine luifel die de inkom overschaduwd. Deze luifel wordt ondersteund door een schuine kolom die de dynamiek van de compositie versterkt. Het hoofdvolume van twee bouwlagen bevindt zich op zijn beurt onder een tweede, steil aflopend en ver uitkragend lessenaarsdak, waaruit de hoge schoorsteen oprijst.

De eerder gesloten voorgevel met een oostelijke oriëntatie op de straat contrasteert met de gebogen glazen wanden van de galerij. De linker zijgevel en de achtergevel met een zuidelijke en westelijke oriëntatie op de tuin, worden dan weer gekenmerkt door grote vensterpartijen. Slechts één venster doorbreekt de voorgevel ter hoogte van de verdieping. Verder spreekt de materialiteit in deze gevel: een massieve voordeur en garagepoort met boomerang-deurgrepen, wit geschilderde baksteen voor het garagevolume en voor de eerste verdieping van het hoofdgebouw. Deze bouwlaag steunt op een verdiepingshoge en licht terugwijkende sokkel van geometrische geschikte breuksteen, een materiaal dat zich subtiel herhaalt in de overige gevels.

De zuidelijke, linkerzijgevel van de woning bestaat uit drie traveeën met grote rechthoekige vensters die functioneel de verdeling van de plattegrond volgen. De centrale travee waarachter de trap naar de verdieping schuilt, ligt vervat tussen twee risalieten in breuksteen. Kenmerkend voor deze gevel is het uitkragende lessenaarsdak. De noordelijke rechter zijgevel, geleed door het doorgetrokken dak van de galerij en het terras, is eerder gesloten uitgewerkt. Het gevelvlak wordt in functie van de verschillende achterliggende vertrekken geopend door kleine rechthoekige vensters. Opnieuw geven de verschillende vensterpartijen aan welke vertrekken zich achterliggend bevinden: de garage, de hal met toilet alsook de badkamer op de verdieping kennen slechts kleine vensters. De keuken en slaapkamers werden voorzien van grotere vensterpartijen. De steil oplopende dakpartij van het lessenaarsdak is hier beeldbepalend. De westelijke achtergevel richt zich met grote vensters naar de achtertuin, in directe relatie tot de aanplantingen.

De plattegrond van de gelijkvloerse verdieping wordt gekenmerkt door een open plan met heldere, onderling verbonden ruimtes. Een ruime, op het zuiden en westen georiënteerde woonkamer in directe verbinding met de eethoek, kijkt uit op de omringende tuin. De eethoek geeft uit op een terras overdekt door middel van een schuine luifel. De living met open haard is naar de achtertuin opengewerkt met een grote vensterpartij, vormgegeven als een erker met boogdak en bedoeld als plantenkas of wintertuin. Hieruit blijkt dat het contact met de groene omgeving in en rondom het huis erg belangrijk was in het ontwerp. De ruimtes gericht naar de straat zijn eerder functioneel en omvatten een hal met trap naar de kelder, geflankeerd door een bergplaats enerzijds en een bureauruimte anderzijds. Vanuit de woonkamer leidt een trap naar de verdieping. Hier zijn vijf slaapkamers georganiseerd rondom een centrale hal, die eveneens toegang geeft tot de natte cellen. Iedere slaapkamer heeft een groot venster voor voldoende lichtinval en verluchting. Het origineel schrijnwerk met inbegrip van de voordeur en de garagepoort is bewaard.

Door Pierre Godts werd eveneens een plan opgemaakt voor de tuinaanleg, dat deel uitmaakte van de bouwvergunning uit 1957. De bomen achter in de tuin gaan vermoedelijk terug op dit plan, aangegeven als ‘groene en bladhoudende struiken en beplantingen’. Tegen de rechter perceelgrens werd een volière voorzien, maar het huidige volume op deze plaats lijkt daar niet op terug te gaan. Deze grens zou volgens het plan beplant geweest zijn met een hoge haag en populieren. Een populier van deze reeks lijkt bewaard tegen de haag. Een ondiepe vijver afgeboord met platte breuksteen werd voorzien in de tuin achter de woning, in relatie met de woonkamer. Deze vijver werd vergroot maar is nog aanwezig.