Eind jaren vijftig ontwierp Emile De Nil, samen met zijn zoon Jean, de eerste van een hele reeks appartementsgebouwen in opdracht van de bouwpromotor A.L.M.O. Société Immobilière, voornamelijk rond het Koning Albertpark.

Historiek

Representatief gebouw uit de laatste fase van het oeuvre van Emile De Nil die vanaf 1958 samenwerkte met zijn zoon Jean. In de jaren vijftig en zestig tekenden zij in opdracht van bouwpromotoren tientallen degelijke maar standaard appartementsgebouwen in een sober zakelijk modernisme, waarbij het technisch moderne betonskelet verdween achter een parement van natuursteen of baksteen. Slechts heel uitzonderlijk vertaalde dit modernisme zich ook in de gevelbehandeling en -materialen, met name bij het warenhuis en appartementsgebouw Home Standing - 1000-Vuren in Gent. Deze appartementsgebouwen van vader en zoon De Nil situeren zich zowel in Gent (vooral rondom het Koning Albertpark) als aan de kust.

Residence Vendôme aan de Franklin Rooseveltlaan en het achterliggende Green Park aan de Hofstraat 279-299 werden vanaf 1958 gebouwd voor Alphonse Oosterlinck en Maurice De Cock. Dit was het eerste van een hele reeks appartementsgebouwen die De Nil ontwierp voor deze opdrachtgevers, verenigd onder A.L.M.O. Société Immobilière. Zij illustreren het toenemende belang van bouwpromotoren in deze naoorlogse periode. Het was eveneens het eerste gebouw waarbij Emile en Jean De Nil samenwerkten. De Gebroeders Vandenberghe uit Zulte traden op als aannemers.

Beschrijving

Residence Vendôme is een hoogbouw van negen bouwlagen (waarvan één teruggetrokken dakverdieping) met een betonnen skeletstructuur die aan de straatzijde verborgen is achter een witstenen parement. De begane grond die als een sokkel is uitgewerkt, is bekleed met blauwe hardsteen met verdiepte voegen en gevelsignatuur van de architecten. De gevelcompositie is, zoals vaak bij dergelijke appartementsgebouwen, volledig symmetrisch met centraal een doorlopende, licht concave uitbouw, die op elke verdieping langs links en rechts geflankeerd wordt door een balkon met een metalen balustrade, afgeschermd met houten latjes. De gevel is sterk opengewerkt met rechthoekige vensters die in de uitbouw gevat zijn tussen een doorlopende boven- en onderdorpel wat zorgt voor een horizontaal accent. Op de bovenverdieping zorgt een centraal hoger oplopend, afgerond gevelelement voor een verticaal accent, een overblijfsel van de romantisch kubistische stijl die De Nil hanteerde in de jaren dertig. Opvallend zijn ook de verticale, verdiepingshoge vensters tussen blauwhardstenen stijlen, rechts van de inkom.

Per verdieping zijn, ondanks de symmetrische gevel, twee verschillende appartementen voorzien rond een centrale lucht- en lichtkoker. De aanwezigheid van een meidenkamer of naaikamer, een keuken met office en een vestibule wijst erop dat deze appartementen behoorden tot het luxesegment, net zoals de aanwezigheid van een conciërgewoning op de begane grond.

Green Park telt zes bouwlagen en deze straatgevel wordt eveneens gekenmerkt door symmetrie, balkons met balustrades van houten latjes, en een centrale uitbouw (weliswaar eenvoudig rechthoekig). Het parement bestaat uit beigekleurige baksteen in stapelverband op een hardstenen sokkel. Ook dit gebouw telt twee verschillende appartementen per verdieping.