Het burgerhuis in art deco werd opgetrokken volgens een bouwaanvraag uit 1937. Volgens deze bouwaanvraag is de architect van de woning F. Forton. De opdracht tot de bouw van de woning werd gegeven door J. Stassart.

De woning maakt deel uit van een rij van vijf burgerhuizen in een moderne bouwstijl waarvan de ensemblewaarde hoog is. Deze woningen, van nummers 21 tot en met 29, werden niet gelijktijdig gebouwd, werden niet door dezelfde architect ontworpen en hebben ook een verschillende bouwheer. Toch vormen ze een mooi ensemble van burgerwoningen, dat een markant, modern contrast vormt met de talrijke villa’s in regionalistische stijl die de Kardinaal Mercierlaan verder typeren.

Het burgerhuis telt drie bouwlagen en twee traveeën onder een plat dak. De gevel wordt gekenmerkt door een combinatie van bruingele, platte baksteen en grijze similisteen voor de talrijke brede lijsten die de gevel een horizontaliserend effect geven. Een lage hardstenen plint met enkele hardstenen treden naar de voordeur en een keldergat geven de gevel een aanzet, een eenvoudige houten kroonlijst sluit de gevel af. De linkertravee wordt op de gelijkvloerse verdieping gekenmerkt door een gedeeltelijk verdiepte inkom. De voorgevel keert zich hier schuin naar binnen toe en omvat de voordeur en een klein venster met omlijsting in grijze similisteen en een smeedijzeren tralie. De rechtertravee vormt met de twee grote vensters op het gelijkvloers, voorzien van hardstenen druiplijsten, een brede venstertravee (hoewel anders weergegeven op de bouwaanvraag). Het is deze venstertravee die op de eerste verdieping sterk wordt benadrukt vanwege de driezijdige erker, opgetrokken in similisteen en met een bakstenen basement. Op deze erker werd, ter hoogte van de tweede verdieping, een eveneens driezijdig balkon met smeedijzeren balustrade in geometrisch motief, geplaatst. Een deur met twee flankerende vensters verschaft de toegang tot dit balkon vanuit de achterliggende vertrekken. Eenvoudige rechthoekige vensters kenmerken de linkse deurtravee op de verdiepingen. Deze laatste verdieping werd anders uitgewerkt dan het in de bouwaanvraag goedgekeurde ontwerp aangeeft. Door de grote vensters én het balkon, werd deze derde bouwlaag uitgewerkt als een volwaardige verdieping, waar deze op de bouwaanvraag eerder als een bouwlaag van beperkte omvang werd weergegeven.

De woning kent een klassieke enkelhuisverdeling zoals courant in de 19^de eeuw en de eerste decennia van de 20^ste eeuw. Hierbij leidt de voordeur tot een lange, maar smalle hal met een trapkoker in het verlengde. Deze trapkoker verschaft de toegang tot de kelder en de bovenverdiepingen. Deze deurtravee wordt aan de tuinzijde afgesloten door een bijkeuken. De venstertravee omvat op het gelijkvloers een woon-, eetkamer en keuken volgens het systeem van enfilade. Zowel de keuken als de bijkeuken werden gevat in een bijbouw, uitkijkend op de tuin. Deze plattegrond herhaalt zich op de verdiepingen waarbij een gevelbrede kamer aan de voorzijde van het gebouw werd voorzien. Een badkamer bevond zich boven de bijkeuken. De twee slaapkamers op de eerste verdieping werden aangevuld met drie slaapkamers op de tweede verdieping, binnen de contouren van de hoofdbouw.

Afgezien van de vernieuwde voordeur bleef het schrijnwerk, zoals weergegeven in de bouwaanvraag, in originele toestand bewaard. De verschillende witgeschilderde, houten ramen worden gekenmerkt door een bovenlicht met verticale roedeverdeling, soms ook met horizontaal verspringende roedeverdeling. Centraal in de erker werd gebruik gemaakt van een guillotineraam.