Appartementsgebouw uit het midden van de jaren zestig naar een ontwerp van Jean Van den Bogaerde met toepassing van modernistische principes zoals dat van de minimumwoning, het open plan en de doorzonning.

Historiek

In 1964-1965 ontwierp architect Jean Van den Bogaerde een appartementsgebouw aan de Doornakkerstraat in Sint-Amandsberg ter vervanging van twee neoclassicistische rijwoningen. De opdrachtgever was Maurice Hoste, voor wiens zoon Van den Bogaerde drie jaar eerder ook een woning aan de Achterleie 29 in Gent had ontworpen. Een eerste ontwerp werd al begin oktober 1964 goedgekeurd en telde vier bouwlagen onder een plat dak waarvan de bovenste bouwlaag verborgen werd achter een imitatie dakvolume van blauwe asbestschaliën. Begin april 1965 diende Hoste echter een nieuwe bouwaanvraag in met weglating van die ‘dakverdieping’. Dit ontwerp werd geweigerd door het schepencollege met als opmerking dat het dak moest aansluiten op dat van de naburige gebouwen. Uiteindelijk werd in november van dat jaar een nogmaals herwerkt plan goedgekeurd, identiek aan dat van april 1965 maar met toevoeging van een traditioneel zadeldak.

Beschrijving

Modernistisch appartementsgebouw van drie bouwlagen en drie traveeën met op de begane grond rechts een doorgang naar de achtergelegen garages, links vooraan de gemeenschappelijke inkomhal en daartussen een appartement. Dit bevat volgens de bouwplannen vooraan de keuken en badkamer, in het middengedeelte de open eethoek en living en helemaal achteraan, buiten het volume van de bovenliggende verdiepingen, een slaapkamer naast een ommuurde patio. De twee identieke bovenverdiepingen hebben een vierkant grondplan met zijdes van 9 meter en een driedelige structuur. Links bevindt zich zowel voor- als achteraan een slaapkamer, van elkaar gescheiden door de traphal, centraal in het appartement bevindt zich de natte cel met een minimale badkamer en daarrond, in een open planindeling links de inkom, achteraan de living met een beschut balkon, vooraan de keuken en tussenin (rechts) de eethoek. Dergelijke openplanindeling bood de mogelijkheid om de zon via de zuidelijke achtergevel in de gehele leefruimte te laten doordringen (doorzonprincipe) en om een zekere ruimtelijkheid te creëren binnen beperkte afmetingen. Een vergelijkbare planindeling paste Van den Bogaerde trouwens enkele jaren eerder al toe voor zijn bekroonde ontwerp van de Europese Woning. Ook ingemaakt meubilair vergroot de ruimtelijkheid, met name in de slaapkamers die afgesloten worden door kastenwanden en aan de straatzijde waar een bureau en de keuken waren voorzien tussen de penanten waarvan de twee middelste een goederenlift (links) en een vuilniskoker (rechts) bevatten.

Het gebouw heeft een zadeldak van rode pannen met de nok evenwijdig aan de straat maar dit wordt verhuld vanaf de straat door een sobere attiek. Het parement bestaat uit grijswitte silexplaten die de constructie van het gebouw veruitwendigen en met een ruime sokkel van donkergrijze granulaatpanelen (blauwe hardsteen volgens de plannen). De gevel weerspiegelt de drieledige structuur van het gebouw: op de begane grond bevindt zich rechts de oorspronkelijke metalen garagepoort, en links de verdiepte, symmetrisch uitgewerkte inkom bestaande uit een glazen deur rechts en een gelijkaardig venster links, door een bovenlicht met elkaar verbonden, alle profielloos. De centrale travee op de begane grond en de bovenverdiepingen worden gekenmerkt door horizontale, rechthoekige vensters met een smal, eveneens horizontaal bovenlicht (oorspronkelijk alle met aluminium schrijnwerk). Deze opvallende vensterindeling veruitwendigde de interieurinrichting met ingemaakte onder- en bovenkasten. De achtergevel heeft een parement van roodbruine baksteen met zichtbare structurele elementen zoals vloerplaten en lateien van gewapend beton.