Dit burgerhuis dat zowel kenmerken uit het neoclassicisme, als de art nouveau vertoont, werd in 1909 ontworpen door architect Raymond Goetgeluck. De opdrachtgever was de handelsvertegenwoordiger Joseph Goetgeluck, die toen in de Van Eyckstraat in Gent woonde. Vermoedelijk was Raymond Goetgeluck één van de Gebroeders Goetgeluck, die in Gent een aannemersbedrijf hadden en in de Aannemersstraat ook de identieke woningparen nummers 44-50 op hun naam hebben staan.

Dit gedeelte van de Aannemersstraat wordt gekarakteriseerd door een gevarieerde vroeg-20ste-eeuwse rijbebouwing van middelhoge, voornamelijk bepleisterde woningen, verlevendigd door erkers of balkons. Nummer 66 sluit qua stijl, materiaalgebruik en volumetrie goed aan bij dit straatbeeld.

De rijwoning telt twee ongelijke traveeën en drie bouwlagen boven een souterrain en onder een pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde lijstgevel met recent raamschrijnwerk staat op een hardstenen plint en wordt bovenaan afgelijnd door een houten kroonlijst. Het gevelvlak is ingedeeld in een smalle deurtravee aan de rechterzijde en een brede venstertravee links daarvan. Hierbij vormt de met imitatiebanden versierde souterrainverdieping de sokkel voor twee met cirkel- en bladmotieven versierde kolossale pilasters waartussen de bovenliggende verdiepingen gevat zijn. Op de originele plannen is een onuitgevoerde bekroning voorzien op deze pilasters. Het getoogde souterrainvenster is omlijst met platte banden. Daarboven wordt de bel-etage verlicht door een rechthoekig venster, omlijst met platte banden bovenaan versierd met cannelures. De eerste verdieping wordt gedomineerd door een houten driezijdige erker, volledig opengewerkt met drie gekoppelde ramen. De erkerpartij steunt op smeedijzeren consoles, is versierd met casementen en wordt bovenaan afgelijnd met een geprofileerde kroonlijst. Daarboven geeft een getoogde deurpartij toegang tot het met een smeedijzeren balustrade afgesloten balkon. In de rechtertravee rust de houten beglaasde vleugeldeur met deurroosters op twee hardstenen treden, waarnaast een gietijzeren voetschraper in de plint. Het bovenlicht wordt van de deuropening gescheiden door een latei en is versierd met een omlijsting van platte banden met cannelures en cirkel- en bladmotieven. Daarboven heeft elke verdieping een getoogd venster met een hardstenen lekdrempel, bovenaan telkens versierd met een doorlopende geprofileerde lijst.

De ontwerper gaf volgens de bouwplannen de woning en conventionele enkelhuisindeling mee. Via de voordeur betreedt men de inkomhal van waaruit een korte steektrap toegang geeft tot zowel het souterrain als het bel-etageniveau. Op het souterrain is aan de linkerzijde een eetkamer langs de straatzijde aanwezig die in verbinding staat met de keuken die op de koer uitgeeft. Achter de trap is een smallere lage aanbouw aanwezig waarin de bijkeuken en bergruimte ingericht zijn. Op de bel-etage wordt de volledige rechterzijde ingenomen door de traphal. Links daarvan staat een salon langs de straatzijde in verbinding met een tweede salon dat uitgeeft op een terras met trap naar de onderliggende tuin. De bovenverdiepingen zijn identiek uitgevoerd, waarbij de traphal telkens uitgeeft op twee voorkamers en een achterkamer.