Dit burgerhuis in neoclassicistische stijl werd in 1911 gebouwd door het bouwbedrijf van de Gebroeders Goetgeluck. Opdrachtgever was Richard Steyaert, die toen in de Koepoortstraat 92 in Gent woonde. Steyaert diende een bouwaanvraag in voor twee huizen, waarvan het tweede gebouw twee huizen verder identiek werd vormgegeven (nummer 56). Er kan verondersteld worden dat de Gebroeders Goetgeluck de woningen ook zelf ontworpen hebben. Zij hebben in dezelfde straat ook de identieke woningparen nummers 44 tot 50 op hun naam staan. Voor al deze woningen heeft de ontwerper zich laten inspireren door het neoclassicisme.    

Dit gedeelte van de Aannemersstraat wordt gekarakteriseerd door een gevarieerde vroeg-20ste-eeuwse rijbebouwing van middelhoge, voornamelijk bepleisterde woningen, verlevendigd door erkers of balkons. Nummer 52 sluit qua stijl, materiaalgebruik en volumetrie goed aan bij dit straatbeeld.

De rijwoning telt twee ongelijke traveeën en drie bouwlagen boven een souterrain, onder een asymmetrisch pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde lijstgevel staat op een hardstenen plint met gietijzeren voetschraper en is bovenaan afgelijnd met een recente kroonlijst. De originele modillons zijn verdwenen. Horizontale accenten worden gelegd door hardstenen cordons, geprofileerde waterlijsten, parallelle banden versierd met diamantkoppen en schijnvoegen ter hoogte van de eerste verdieping. Het gevelvlak is ingedeeld in twee ongelijke traveeën, waarbij alle vensters recent schrijnwerk bevatten. De eerste verdieping heeft rechthoekige gevelopeningen en de overige verdiepingen hebben getoogde openingen. Alle vensters zijn in de borstwering versierd met spiegels, waarbij de onderste verdiepingen verrijkt zijn met guttae en schijfmotieven. Op het souterrainniveau is imitatievoegwerk uitgewerkt rondom een venster met geprofileerde omlijsting en diamantkopvormige sluitsteen, waarvan de originele diefijzers verdwenen zijn. Rechts daarvan dragen twee hardstenen treden een houten vleugeldeur met smeedijzeren roosters voor de beglazing. Daarboven is een bovenlicht met roedeverdeling aangebracht, in de borstwering versierd met een spiegel op guttae en bovenaan met een geprofileerde omlijsting met gedecoreerde sluitsteen. De omlijsting loopt via de doorgetrokken imposten door over het bel-etagevenster met een identieke spiegel in de borstwering. Het venster is bovenaan gevat tussen twee gedecoreerde voluutconsoles die het bovenliggende balkon met gietijzeren gebombeerde borstwering ondersteunen, waarop een deurvenster uitgeeft. Deze is omlijst met gecanneleerde stijlen en bekroond door een entablement op voluutconsoles. Rechts daarvan is een venster gevat in een geprofileerde omlijsting met oren. De tweede verdieping wordt verlicht door twee identieke vensters met geprofileerde omlijsting en gedecoreerde sluitsteen. Het schijfmotief is een kenmerkend element in het gevelontwerp dat zowel in de spiegels, als in het entablement van de bel-etage en boven de voordeur terugkomt.  

De ontwerper gaf volgens de bouwplannen de woning een conventionele enkelhuisindeling mee, die identiek is aan nummer 56. Via de voordeur betreedt men de inkomhal vanwaar men via een korte steektrap zowel het souterrain als het bel-etageniveau kan bereiken. In het souterrain staat de eetplaats langs de straatzijde in verbinding met de keuken die uitgeeft op de koer. Onder de inkomhal is een kolenkelder voorzien. Achter de keuken is een smallere lage aanbouw aanwezig waarin de bijkeuken, toilet en bergruimte ingericht zijn. Op de bel-etage staan twee salons met elkaar in verbinding en wordt de gehele rechterzijde ingenomen door de traphal. De bovenverdiepingen zijn identiek ingedeeld, waarbij de traphal uitgeeft op een gevelbrede slaapkamer aan de straatzijde en een smallere kamer aan de achterzijde.