Dit burgerhuis in een art-nouveaugetinte stijl werd in 1913 ontworpen in opdracht van Alphonse Van den Bussche, die een “magazijn van vensterglas” uitbaatte en al in de Ondernemersstraat (huidige Aannemersstraat) 25 in Sint-Amandsberg woonde. Van den Bussche heeft meerdere woningen in de Aannemersstraat laten bouwen, waaronder de nummers 8, 42 en 173. Net zoals het pand op nummer 8 werden de plannen voor deze woning getekend door architect Maurice De Wilde.

Architect Maurice De Wilde woonde zelf in Sint-Amandsberg. Van hem kennen we vooral ontwerpen uit het interbellum, waaronder de naast elkaar liggende panden op nummer 110-112 en 114-116 in de Scheldestraat met gelijkende gevelindelingen. Verder situeren zijn gekende ontwerpen zich binnen de art deco en de Nieuwe Zakelijkheid. Het ontwerp van de architect past binnen het straatbeeld van de Aannemersstraat, dat gekarakteriseerd wordt door een heterogene gevelrij van middelhoge woningen die voornamelijk bepleisterde gevelvlakken hebben en in neoclassicistische stijl uitgewerkt zijn.

De rijwoning telt twee ongelijke traveeën en drie bouwlagen onder een asymmetrisch pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde lijstgevel staat op een hardstenen plint met gietijzeren voetschraper en verluchtingsroosters, en is bovenaan afgelijnd met een houten geprofileerde kroonlijst. De nadruk wordt in het gevelontwerp gelegd op de risalietvormende brede venstertravee aan de rechterzijde, welke bovenaan gevat is tussen twee gedecoreerde consoles en bekroond is met een heden grotendeels verdwenen fronton. Horizontale accenten worden gelegd door banden, parallelle inkepingen en hardstenen cordons. Alle vensters zijn rondboogvormig en bovenaan versierd met een geprofileerde booglijst op doorgetrokken imposten. De bovenvensters zijn in de borstwering versierd met spiegels. Al het originele houten schrijnwerk en beglazing is behouden, op de gelijkvloerse recente ramen na. In de smalle deurtravee aan de linkerzijde is via twee hardstenen treden een houten voordeur onder bovenlicht bereikbaar. De korfboogvormige deuropening heeft een geprofileerde omlijsting en is bekroond met een gedecoreerde sluitsteen. Rechts daarvan verlichten twee identieke gekoppelde vensters de gelijkvloerse verdieping. Op de eerste verdieping is centraal in de venstertravee een houten driezijdige erker uitgewerkt. Deze wordt ondersteund door een gecanneleerde en ingesnoerde, convexe console en is langs alle zijden opengewerkt met gekoppelde ramen. De erkerpartij is in de borstwering versierd met geprofileerde panelen en wordt bovenaan afgelijnd met een houten geprofileerde kroonlijst op gecanneleerde modillons. Links daarvan is een T-raam aanwezig met roedeverdelingen en gekleurd reliëfglas. Dit raam wordt tweemaal identiek herhaald op de tweede verdieping. De gevel is uiteindelijk niet volledig volgens het oorspronkelijke ontwerp uitgewerkt. Op originele tekeningen is een meer progressieve vormentaal te zien met art-nouveaugetinte Florentijnse bogen als vensteromlijstingen, en was er een balkon voorzien in plaats van de uiteindelijke erker.

De ontwerper gaf volgens de bouwplannen de woning een conventionele enkelhuisindeling mee. Via de voordeur betreedt men de inkomhal met trap. Aan de rechterzijde staat de salon langs de straatzijde in verbinding met de eetkamer die op een veranda met bovenlicht uitgeeft. Achter de traphal is naast de koer een smallere lage aanbouw aanwezig waarin de keuken, bijkeuken, toilet en bergruimte ingericht zijn. De bovenverdiepingen zijn identiek ingericht, waarbij de traphal uitgeeft op een gevelbrede slaapkamer langs de straatzijde en een smallere slaapkamer achteraan. Verder is de woning deels onderkelderd.