Dit burgerhuis in neoclassicistische stijl werd in 1912 kadastraal geregistreerd op naam van Frans Broers-Weijns. Het maakte oorspronkelijk deel uit van een ruimer ensemble waarvoor een bouwaanvraag in 1911 werd ingediend, dat ook de woningen op nummer 61 en 63 omvatte, het aanpalende hoekhuis en de ondertussen verbouwde woning op nummer 18 in de Klinkkouterstraat. In het ontwerp kreeg de woning op nummer 65 geen bepleistering en sloot ze zo meer aan bij de aanpalende woningen in baksteenbouw. Frans Broers-Weijns vroeg in 1911 ook de bouw van het hoekensemble op de Bouwmeestersstraat 68-70 en Scheldestraat 77-79 aan, en van de woning op nummer 51 in de Bouwmeestersstraat.

Dit gedeelte van de Bouwmeestersstraat wordt gekenmerkt door een contrast tussen een even straatzijde met midden 20ste-eeuwse baksteenarchitectuur en een oneven zijde met een aaneengesloten bebouwing van middelhoge rijwoningen uit het begin van de 20ste-eeuw, veelal met bepleisterde gevels en uitkragende gevelelementen. Nummer 65 past zowel qua materialiteit als qua stijl en volumetrie goed in deze straatwand.

De rijwoning telt twee traveeën en drie bouwlagen boven een souterrain, onder een mank pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel staat op een hardstenen plint en wordt bovenaan afgelijnd door een vernieuwde kroonlijst. Volgens de bouwplannen was voorzien dat de gevel grotendeels met een baksteenparement zou uitgevoerd worden. Horizontale accenten worden gelegd door hardstenen cordons en geprofileerde waterlijsten. Alle gevelopeningen zijn rechthoekig vormgegeven en verschillend per verdieping. De linkertravee betreft een smalle deurtravee, waarbij onderaan twee hardstenen treden naast een sobere voetschraper in de plint naar een deuropening leiden. De deuromlijsting is uitgewerkt als een vlakke, in de dagkanten geprofileerde, omlijsting met oren en een gedecoreerde sluitsteen. Daarboven is een bovenlicht uitgewerkt binnen een getoogde omlijsting. Daarboven is per verdieping telkens een smal venster uitgewerkt, waarbij dit op de eerste verdieping gevat is binnen een vlakke omlijsting en in de borstwering versierd is met een guirlande. Het bovenste venster heeft een spiegel, waarop vermoedelijk een versiering hoorde te komen, en wordt bovenaan gevat binnen een vlakke omlijsting, versierd met een vegetale krans. Het gevelontwerp legt de nadruk op de brede venstertravee aan de rechterzijde, welke als risaliet is behandeld. Hier zijn in de plint twee souterainvensters uitgewerkt, waarboven de bel-etage verlicht wordt door twee identieke gekoppelde vensters, bovenaan gevat binnen een vlakke omlijsting met schijnvoegen en bekroond met een sluitsteen met diamantkop. De bovenverdiepingen worden geflankeerd door kolossale lisenen, waarbij het uitzicht van de eerste verdieping gedomineerd wordt door een bow window die opengewerkt is met drie gekoppelde vensters,  in de borstwering versierd met guirlandes. De erker wordt bovenaan afgelijnd door een hardstenen balkon dat gedragen wordt door sobere modillons. Het balkon wordt afgeschermd door een smeedijzeren balustrade en is toegankelijk via een deurvenster met een identieke omlijsting zoals bij het venster aan de linkerzijde te zien is. Al het schrijnwerk werd vernieuwd.

De ontwerper gaf volgens de bouwplannen de woning een conventionele enkelhuisindeling mee. Via de voordeur betreedt men de inkomhal vanwaar twee steektrappen naar het souterrain en de bel-etage leiden. De rechterzijde van de begane grond wordt ingenomen door een eetplaats langs de straatzijde en een keuken achteraan. Door het ondiepe karakter van het perceel is de karakteristieke smallere achterbouw bij deze woning niet aanwezig, achter de woning bevindt zich een kleine koer met toilet. De bovenverdiepingen zijn identiek ingedeeld, waarbij de traphal uitgeeft op een gevelbrede voorkamer en een smallere achterkamer.