Dit burgerhuis in art deco werd in 1939 ontworpen door architect Ernest Snoeck. Zijn handtekening vinden we terug in een inscriptie in de gevelsteen. De opdrachtgever was J. Matthijs.

Snoeck was actief op verschillende terreinen. Van zijn hand kennen we burgerhuizen, winkels, villa’s, werkmanswoningen, en uitbreidings- en veranderingswerken. Voor burgerhuizen zien we voornamelijk ontwerpen in art deco en gematigd modernisme terugkomen, terwijl zijn ontwerpen voor villa’s eerder geïnspireerd zijn op Engelse landhuizen. Elementen die vaak in zijn ontwerpen terugkomen zijn afgeronde erkers, in zijn latere werk het gebruik van gele glazuurstenen in de gevels, en de voorliefde voor glasramen aangebracht in de bovenste geledingen van de ramen of in de traphal. Ook in dit ontwerp komt dit duidelijk naar voor. De woningen nummer 111-113 en 127 verderop in de Wolterslaan vertonen grote gelijkenissen, en ook de naastliggende woning, nummer 119, is van zijn hand.  

Dit gedeelte van de Wolterslaan wordt gekenmerkt door interbellumarchitectuur met bakstenen parement. Nummer 121 sluit zowel qua stijl, materiaalgebruik als volumetrie aan bij dit straatbeeld.

De rijwoning telt drie bouwlagen onder een plat dak. Het gevelontwerp is duidelijk verticaal in twee verschillend vormgegeven traveeën opgedeeld. De smalle rechtertravee bestaat uit een lijstgevel van zwart baksteenparement die hoog boven de linkertravee met terugliggende tweede verdieping uitsteekt.

Een rondboogvormige deur in decoratief smeedijzer en met opmerkelijke gekleurde glasplaten en glas in lood is uitgewerkt binnen getrapte dagkanten. Verder is de deur omlijst met een breed rechthoekig hardstenen kader en toegankelijk via twee hardstenen treden, naast een gietijzeren voetschraper in de plint. Ze heeft ook een apart convex bovenlicht dat uitgewerkt is met glas in lood en voorzien is van een lekdrempel. Op de eerste verdieping worden twee gekoppelde rechthoekige glas-in-loodramen gescheiden door een uitkragende smalle stijl. De borstwering is gehoekt en de dagkanten zijn concaaf uitgewerkt waardoor de raampartij dieper in het gevelvlak ligt. De overgang met de tweede verdieping wordt gemarkeerd door een vensterlatei waarboven binnen een uitkragend centraal gevelvlak een klein rondboogvenster met houten raam aangebracht is.

De brede venstertravee aan de linkerzijde betreft een lijstgevel op hardstenen plint, opgebouwd uit een geel baksteenparement en bovenaan afgesloten door een dakterras. De gelijkvloerse verdieping wordt verlicht door een rechthoekig venster met hardstenen omlijsting, bovenop een hardstenen vensterdorpel met centrale afwatergeul. Dergelijke uitwerking van de vensterdorpel is een typisch element voor de gevelontwerpen van de architect. De bovenliggende verdieping wordt gedomineerd door een convexe erker, volledig opengewerkt met gekoppelde ramen tussen twee halfronde stijlen. De erkerpartij wordt afgelijnd met een geprofileerde kroonlijst en is zowel onderaan als bovenaan afgewerkt met gecementeerde banden. Al het schrijnwerk in de venstertravee is recent. Het bouwplan voorzag ter hoogte van de venstertravee een mansardedak, welke heden vervangen is door een achterliggende recente bouwlaag met dakterras.

De architect gaf volgens de bouwplannen de woning een conventionele enkelhuisindeling mee. Via de voordeur betreedt men de inkomhal met trap. Aan de linkerzijde bevindt zich de salon langs de straatzijde die met de eetkamer verbonden is door een bijna kamerbrede wandopening. Achter de traphal is naast de koer een smallere lage aanbouw aanwezig waarin een keuken, wasruimte, toilet en bergruimte ingericht zijn. Boven de keuken is een slaapkamer ingericht die toegankelijk is via het trapbordes. Op de verdieping geeft de traphal uit op een gevelbrede slaapkamer en een smallere slaapkamer achteraan. Het is onduidelijk hoe de tweede verdieping er na de recente verbouwing heden uitziet. Verder is de woning deels onderkelderd.