De bungalow aan de Korte Rijakkerstraat 13 vormt een ensemble met nummer 11 en werd volgens een goedgekeurde bouwaanvraag van juni 1960 opgetrokken naar ontwerp van Olivier Nowé van de architectenassociatie Nowé-Heyvaert voor de heer Banckaert. De woningen zijn gelegen in de moderne modelverkaveling die vanaf 1955 in Mariakerke tot stand kwam op familiegronden van Olivier Nowé en bevinden zich ten oosten van de architectenwoning van Nowé. De woningen getuigen van een grote samenhang met elkaar en met de andere woningen in de wijk.

Vanaf 1959 verbleef René Heyvaert enkele jaren in de Verenigde Staten, waardoor Olivier Nowé de ontwerpen en de uitvoering in die periode alleen opvolgde. De plannen van woning Banckaert uit de lente van 1960 wijzen dus enkel Nowé als ontwerper aan. De bouwplannen vermeldden dat de afmetingen en hoogtes van plafonds, dorpels en kroonlijsten, evenals de dakhelling, eenvormig zouden uitgevoerd worden als de aangrenzende woning Van Hecke. Ook vermeldde Nowé expliciet dezelfde materialen en kleuren als de bestaande woning, namelijk met alle zichtbare houten delen uitgevoerd in gevernist teakhout, metselwerk in roodbruine baksteen, een dak in gegolfde, zwarte geplastificeerde eternietplaten en goten in zink.

De bungalows aan de Korte Rijakkerstraat zijn representatieve voorbeelden van de eenvoudige, functionele en voor die tijd radicaal moderne woningen van Nowé en Heyvaert. Deze woningen vallen op door hun eerder tijdelijk karakter, het gebruik van goedkope en recente bouwmaterialen en een eenvoudige prefabconstructie. Het werk van Nowé en Heyvaert sluit in deze periode aan bij de internationale, modernistische beweging van de Case Study Houses. Uiterste eenvoud in vormgeving, flexibiliteit en openheid qua planopbouw worden gecombineerd met een sober materiaalgebruik en een maximale afstemming op de lichtinval van het terrein. De architecten streven naar een zo aangenaam en efficiënt mogelijke leefruimte met een heel beperkt budget.

Zoals aangegeven op de plannen lijkt de bungalow sterk op het aanpalende nummer 11, gebouwd voor de heer Van Hecke. Ook dit pand is opgevat als een eenvoudige doos op rechthoekig grondplan onder flauw hellend zadeldak, ten westen geflankeerd door een vooruitgeschoven, aangebouwde garage, eveneens op rechthoekig grondplan. De woning is achterin het perceel ingeplant en biedt zo ruimte voor een voortuin ten zuiden, afgesloten met een haag, waardoor de privacy gegarandeerd wordt. Dit laat de architecten ook toe om de woning open te werken naar het zuiden met grote vensters. De transparante voorgevel springt achteruit ten opzichte van de bakstenen zijmuren, waardoor de dakoverstek een luifel vormt ter bescherming tegen de zon.

De noordgevel is volgens de plannen volledig gesloten. Oost- en westgevel zijn vrij opengewerkt en voorzien van aaneengeschakelde rechthoekige venster- en deuropeningen.

De planindeling op de bouwaanvraag is nog eenvoudiger dan die van het buurpand. De voordeur, centraal in de westgevel, geeft uit op een kleine inkomhal. Ten noorden van de inkomhal, over de volledige diepte van de woning, bevinden zich twee slaapkamers, van elkaar gescheiden door een kastenwand. Recht tegenover de inkomhal bevindt zich een piepkleine badcel. Ten zuidwesten van de inkomhal, ervan gescheiden door een kastenwand, ligt de living, van waaruit via een dubbele deur toegang is tot de tuin. De keuken sluit ten oosten op de living aan, ervan gescheiden door een zeer dunne scheidingswand. De huidige indeling van het interieur is niet bekend.

Als typisch en herkenbaar bewaard voorbeeld van het bijzonder vooruitstrevende werk van de architectenassociatie Nowé en Heyvaert heeft deze bungalow architecturale waarde.